رصد مسکن در نیمسال دوم

دنیای اقتصاد : ۳۰ صاحب‌نظر اقتصادی و کارشناس در حوزه اقتصاد مسکن به ۶ پرسش مرتبط با آینده بازارهای معاملات ملک و ساخت‌و‌ساز پاسخ دادند. نتایج نظرسنجی «دنیای‌اقتصاد» درباره مختصات بازار مسکن در نیمه دوم سال ۹۷ نشان می‌دهد عوامل موثر بر معاملات ملک به‌گونه‌ای است که در ماه‌های آتی روند خرید و فروش به‌واسطه حجم پایین، وضعیت شبه‌رکود را تجربه می‌کند. با این حال نبض مسکن مشروط به تغییر شرایط سه پارامتر بیرونی و درونی بازار می‌تواند بهبود نسبی پیدا کند. از نگاه شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی، «نااطمینانی اقتصادی» منشأ بخشی از التهاب منتقل‌شده به بازار مسکن در ماه‌های اخیر بوده است که پیامد آن به شکل افزایش تقاضای سرمایه‌ای و سفته‌بازی و جهش‌های پی‌در‌پی قیمت املاک مسکونی – زمین و آپارتمان- ظاهر شد. گروهی از صاحب‌نظران معتقدند چنانچه ثبات نسبی در بازارهای موازی برقرار شود، بازگشت توام عوامل عرضه (سازنده‌ها) و تقاضا (خریداران) به بازار معاملات مسکن در نیمسال دوم اتفاق می‌افتد. در ماه‌های اخیر فشار رشد هزینه ساخت و نبود چشم‌انداز روشن درباره قیمت تمام شده ساخت مسکن، به خروج سازنده‌ها از بازار و در نتیجه توقف عرضه نوسازها منجر شد. پیش‌بینی‌ها درباره تورم ملکی نیز از کم شدن شیب رشد قیمت مسکن حکایت دارد.

۳۰ صاحب‌نظر ارشد در حوزه اقتصاد مسکن، با شرکت در نظرسنجی «دنیای‌ اقتصاد»، چشم‌انداز بازارهای معاملات ملک و ساخت و ساز در نیمه دوم سال ۹۷ را ترسیم کردند. پاسخ‌های ارائه شده به برخی از ۶ پرسش مطرح در نظرسنجی، تفاوت معناداری با نتایج نظرسنجی دوره‌های گذشته دارد و آن، «غیر‌قابل پیش‌بینی بودن آینده برخی از متغیرها» از نگاه گروهی از کارشناسان این حوزه است. در این نظرسنجی، برخی پاسخ‌دهنده‌ها، آینده نرخ تورم ملکی و همچنین حجم معاملات را غیر قابل تخمین می‌دانند و معتقدند: پارامترهای بیرونی موثر بر روند خرید و فروش آپارتمان و زمین و همچنین فعالیت‌های ساختمانی، در وضعیتی است که احتمال می‌رود در ماه‌های آتی، تغییر و تحول اساسی در آنها رخ دهد، بنابراین متناسب با تغییر مسیر وزنه‌های تاثیرگذار بر بازار مسکن، جو این بازار تحت الشعاع قرار خواهد گرفت.

با این حال، برآیند مجموع پاسخ‌ها نشان می‌دهد: در نیمه دوم امسال، معاملات خرید مسکن در تهران در وضعیت «شبه رکود» قرار می‌گیرد به‌طوری که، حجم فروش آپارتمان در ماه‌های آتی، کمتر از مدت مشابه در سال گذشته خواهد بود.  افق نیم‌ساله قیمت مسکن نیز بر اساس نتایج حاصل از نظرسنجی، در قالب «کم شدن تدریجی سرعت و شیب رشد بهای فروش آپارتمان‌ها» طی نیمه دوم امسال، پیش‌بینی شده است. ۶۰ درصد از صاحب‌نظران اقتصاد مسکن در نظرسنجی، بازار معاملات ملک در نیم‌سال دوم ۹۷ را شبه رکودی و ۱۷ درصد غیرقابل پیش‌بینی توصیف کردند.  نیمی از پاسخ‌های ارائه شده به یک پرسش درباره متغیرهای اثرگذار بر بازار مسکن نیم‌سال دوم، «برنامه‌های اقتصادی و اوضاع سیاسی» را دارای بیشترین نقش در سرنوشت بازار معرفی می‌کند. این نوع دیدگاه، نشان می‌دهد: جو روانی بازار مسکن، در انتظار بهبود شرایط کلان اقتصادی و همین‌طور پایدار شدن اوضاع است.

محتوای دقیق برخی تحلیل‌های این کارشناسان مشخص می‌کند: متناسب با نزدیک شدن به پایان سال جاری، نبض معاملات مسکن در مسیر رسیدن به فاز رکود کامل، ضعیف می‌شود. با این حال نبض معاملات مشروط به «از بین رفتن عدم قطعیت»، «ترمیم قدرت خرید» و «مهار نوسانات بازارهای موازی»، می‌تواند بهبود یابد. در قالب این تحلیل گروهی از کارشناسان، چنانچه چشم‌انداز روشن اقتصادی در ماه‌های آینده ایجاد شود، از یک سو عرضه آپارتمان فروشی توسط سازنده‌ها به بازار معاملات بیشتر می‌شود و از سوی دیگر تقاضای خرید وارد صحنه خواهد شد اما حتی با همین سناریو، احتمال رونق کامل،‌ ضعیف است. همچنین ۴۷ درصد پاسخ‌دهنده‌ها به یک پرسش درباره آینده قیمت‌ها، اعلام کردند: شیب رشد قیمت در نیمه دوم امسال، کمتر از میزان افزایش قیمتدر نیمه اول خواهد بود. متوسط قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در تهران از ابتدای سال جاری تا پایان مرداد ماه، حدود ۳۵ درصد افزایش پیدا کرد و از ۵/ ۵ میلیون تومان به ۴/ ۷ میلیون تومان رسید.

درباره چشم‌انداز سرمایه‌گذاری‌های ساختمانی –عرضه جدید مسکن- نیز ۴۷ درصد شرکت‌کننده‌ها در نظرسنجی معتقدند: ساخت و ساز طی نیمه دوم امسال در میانه رکود و رونق، منتظر سیگنال مثبت از دو سمت بازار معاملات خرید و همچنین شرایط اقتصادیبرای سرمایه‌گذاری، خواهد ماند و تیراژ صدور پروانه‌ها در سطحی کمتر از نیاز بازار، رقم می‌خورد. مطابق نیازسنجی‌های صورت گرفته از سوی نویسندگان طرح جامع مسکن، سالانه به حداقل ۵۰۰ تا ۵۵۰ هزار واحد مسکونی جدید برای تعادل بخشی به بازار عرضه و تقاضا، نیاز است. سال گذشته حدود ۳۲۰ هزار واحد مسکونی جدید در مناطق شهری کشور احداث شد.

در این نظرسنجی، ۴۳ درصد افراد، در بیان علت اتمام زودهنگام رونق معاملات مسکن طی ماه‌های اخیر اعلام کردند: جهش‌های پی در پی قیمت مسکن از اواخر پارسال ناشی از ظهور تقاضای سرمایه‌ای و سپس سفته‌بازهای ملکی باعث سکته معاملات شد. در این میان، ترس از فروش در نیمه اول امسال به‌خاطر نااطمینانی به آینده در پی شوک‌های ارزی و نابسامانی اقتصاد، ریزش حجم معاملات به سمت رکود را تقویت کرد. کامنت‌هایی که تعدادی از صاحبنظران در ادامه پاسخ به سوالات نظرسنجی، به دنیای اقتصاد ارائه کرده‌اند به شرح زیر است.

تیمور رحمانی: رکود معاملاتی بازار مسکن در شرایط فعلی بیش از آنکه ناشی از جهش قیمت مسکن باشد مربوط به تمایل افراد به سرمایه‌گذاری در بازارهایی است که قابلیت نقدشوندگی بیشتر و سریع‌تری در مقایسه با بازار مسکن دارند؛ در واقع مردم در شرایط فعلی به دنبال دارایی‌هایی هستند که زودتر بتوانند آن‌ را نقد کنند؛ بنابراین چون دارایی‌هایی مانند ارز و طلا خاصیت نقدشوندگی بیشتری دارند در شرایط فعلی و طی ماه‌های اخیر بیشتر دارایی‌ها به این سمت رفت؛ این انتظار وجود دارد تا به محض فروکش کردن التهاب در این بازارها دارایی‌ها به‌صورت مجدد به سمت بازار مسکن سرازیر شود؛ اما تا زمانی که شرایط در بازار ارز و طلا به ثبات نرسد نمی‌توان پیش‌بینی دقیقی از شرایط پیش‌روی بازار مسکن ارائه کرد و با قاطعیت در این باره نظر داد؛ با این حال نباید از نظر دور داشت که رشد قیمت مسکن هنوز هم از رشد قیمت برخی بازارها مانند بازار ارز، طلا و… کمتر بوده است.

رضا بوستانی: هزینه ساخت مسکن افزایش یافته و قدرت خرید متقاضیان کم شده است و بانک‌ها هم شرایط مناسبی ندارند؛ پس می‌توان انتظار داشت که بازار مسکن در ادامه سال 97 وارد فاز رکود شود؛ در چنین شرایطی لازم است مقررات لازم با هدف بهبود فضای کسب و کار از طریق کاهش مجوزها و هزینه‌های سربار صورت بگیرد.

غلامرضا سلامی: در شرایطی که وضعیت و چشم‌انداز آتی اقتصاد کلان کشور به روشنی مشخص نیست نمی‌توان  پیش‌بینی دقیقی از وضعیت بازارها در آینده ارائه داد.اما آنچه مسلم است اینکه در نیمه دوم سال قاعدتا اثر افزایش قیمت‌ها در بخش‌های مختلف اقتصاد بر بازار مسکن نیز وارد خواهد شد؛ با این حال به نظر می‌رسد سیاست‌گذار بخش مسکن باید به دنبال اعمال سیاست‌های بلندمدت برای بخش مسکن باشد؛ حمایت از ساخت و عرضه مسکن به گروه‌های هدف یکی از این سیاست‌هاست هر چند در کوتاه‌مدت مداخله مستقیم دولت اثر چندانی بر تنظیم بازار ندارد.

بهروز ملکی: هر چه به سال 98 نزدیک‌تر می‌شویم سناریوی رکود بازار مسکن قوت بیشتری می‌یابد.

حمید یاری: بازار ارز در 6 ماه گذشته نوسانات شدیدی را تجربه کرد و به‌طور متوسط نرخ ارزهای خارجی در این مدت سه برابر شد. متعاقب این نوسان سایر بازارها با توجه به چند عامل شروع به تعدیل قیمت خود کردند. اولین عامل میزان وابستگی این بازارها به بازار ارز بود. این درصد وابستگی خود تابعی است از میزان با ارزش بودن، جابه‌جایی ساده و کم‌هزینه، نسبت هزینه مواد اولیه وارداتی به کل هزینه مواد اولیه آن کالا و مقبول بودن بین مردم. به‌طور مثال سکه و طلا وابستگی تقریبا یک به یکی به نوسانات ارز دارند، خودروی وارداتی وابستگی بیشتری از خودروی تولید داخل دارد و بازار مسکن وابستگی کمتری از بازار خودرو به نوسانات ارزی دارد. دومین عامل درصد نقدشوندگی بازار است. هر چه بازاری نقدشونده‌تر باشد تعدیل نزدیک‌تری با بازار ارز خواهد داشت. در این زمینه هم بازار مسکن نقدشوندگی پایین‌تری از بازارهای طلا و بورس دارد. سومین عامل میزان بادوام بودن محصولات آن بازار است که هر چه استهلاک کمتری داشته باشد بادوام‌تر است. در این زمینه بازار مسکن محصول بادوام‌تری از خودرو دارد. و در نهایت دو عامل آخر که به بازار ارز ارتباط پیدا نمی‌کند یکی سیاست‌های دولت در قبال آن بازار است مثلا در شرایطی که دولت ورود خودروی لوکس خارجی را ممنوع می‌کند ممکن است افزایش قیمت این قبیل خودروها از افزایش قیمت ارز هم بالاتر باشد و دومی کشش تقاضای آن کالا که هر چه بالاتر باشد افراد در مقابل تعدیل قیمت مقاومت بیشتری می‌کنند. تمام موارد بالا تاکید می‌کند که برخلاف نظر برخی از فعالان بازار، نباید انتظار افزایش سه برابری بازار مسکن را در شرایط فعلی داشت. از طرف دیگر با توجه به اینکه بازار از خرداد ماه شاهد کاهش معاملات همراه با افزایش قیمت بوده است نباید انتظار ورود کامل به رکود را داشت زیرا افزایش قیمت ماه‌های گذشته نشان می‌دهد علت کاهش معاملات کمبود فایل فروش مناسب در بازار است و اگر فروشنده‌ها مطمئن شوند که بازار ارز دیگر ثبات خود را پیدا کرده است و متعاقبا فایل به بازار عرضه کنند بازار شرایط شبه‌رونقی خود را خواهد داشت.

پروانه اصلانی: در شرایط فعلی هر نوع مداخله در بازار مسکن می‌تواند به منزله بروز یک شوک جدید به بازار باشد و در واقع تاییدی بر انتظارات تورمی محسوب شود؛ در شرایط فعلی امکان اتخاذ سیاست‌های کوتاه‌مدت و موثر برای ساماندهی به شرایط فعلی بازار مسکن وجود ندارد چرا که در حال حاضر وضعیت همه بخش‌های اقتصادی از جمله بازار مسکن به نوعی تابع شرایط اقتصاد سیاسی است.

میثم رادپور: به‌طور کلی آینده بازار مسکن را نمی‌توان چندان روشن پیش‌بینی کرد؛ بعد از کاهش چشمگیر قدرت خرید متقاضیان مصرفی در بازار ملک فعلا انتظاری از بابت بازگشت رونق به بازار مسکن وجود ندارد؛ در شرایط فعلی که حجم نقدینگی در جامعهزیاد است نمی‌توان از محل افزایش تسهیلات که در نهایت منجر به افزایش نقدینگی می‌شود اقدام به رونق‌بخشی به بازار مسکن کرد؛ این در حالی است که در دوره‌های شبه‌رکودی بازار مسکن انگیزه سازندگان و سرمایه‌گذاران برای تامین مالی نیز کم می‌شود، چرا که اساسا امکان فروش واحدها وجود ندارد؛ در شرایط فعلی بهتر است دولت تمرکز خود را بر سیاست‌گذاری‌های بلندمدت قرار دهد چرا که استفاده از سیاست‌های کوتاه‌مدت همچون وضع اهرم‌های مالیاتی خود می‌تواند منجر به تعمیق رکود شود.

انبوه‌سازی نیز نیازمند تامین مالی و افزایش نقدینگی است؛ بنابراین هر کدام از راهکارها ریسک‌های خاص خود را در شرایط فعلی دارد و تا زمانی که کل مجموعه اقتصاد کشور ساماندهی نشود نمی‌توان به ساماندهی بازار مسکن امیدوار بود.

علی قائدی: بازار مسکن در نیمه دوم سال نیز با افزایش قیمت همراه خواهد شد اما شیب رشد قیمت آرام‌تر از نیمه اول سال پیش‌بینی می‌شود؛ هرچند تمام پیش‌بینی‌ها بستگی به شرایط اقتصاد کلان و بازارهای موازی از جمله بازار ارز و سکه دارد؛ آنچه مسلم است اینکه در شرایط فعلی از آنجا که دولت ابزارهای موردنیاز برای مداخله موثر را در اختیار ندارد حتی استفاده از اهرم‌های مالیاتی نیز نمی‌تواند دست‌کم در کوتاه‌مدت و میان مدت منجر به اثرگذاری مناسب برای تنظیم بازار مسکن شود؛ به‌طور کلی شرایط سیاسی، تحولات اقتصادی و به خصوص سرنوشت نرخ ارز و سکه از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده سمت وسوی بازار مسکن در نیمسال دوم ۹۷ است.

سعید اسلامی بیدگلی: نیاز بازار مسکن به سیاست‌‌‌گذاری مالیاتی سال‌هاست که احساس می‌شود؛ این درحالی است که سیاست‌های مربوط به ارائه تسهیلات به‌صورت همزمان باید مورد بازنگری جدی قرار بگیرد و رتبه اعتباری افراد معیار اصلی میزان وام و نرخ بهره قرار بگیرد؛ همچنین به‌صورت همزمان دولت باید برنامه‌های موثر و عملیاتی به منظور تامین مسکن گروه‌های کم‌درآمد تدارک دیده واجرا کند هر چند این موضوع نباید منجر به دخالت مستقیم و همه‌جانبه دولت در بازار معاملات مسکن شود؛ بازار مسکن وکل مجموعه اقتصاد کشور هم‌اکنون به‌صورت مستقیم تحت تاثیر رویکردها و تحولات سیاسی قرار دارد و تحلیل شرایط فعلی و پیش‌رو بیش از آنکه منشأ اقتصادی داشته باشد منشأ سیاسی دارد.

مسعود سعادتمند: به نظر می‌رسد روند بازار مسکن در نیمه دوم امسال، به شدت تحت تاثیر روند آتی بازارهای جایگزین از قبیل ارز، نرخ سود بانکی و وضعیت بورس قرار دارد که این بازارها خود تحت تاثیر مناسبات سیاسی و آینده برجام و نیز تصمیمات سیاسی داخلی قرار دارند و از این نظر نمی‌توان پیش‌بینی دقیقی از آینده داشت. اما با فرض تثبیت قیمت دلار در محدوده‌های فعلی و عدم نوسان شدید آن، به نظر می‌رسد بازار در نیمه دوم سال با افزایش عرضه‌کنندگان مواجه باشد.

از سوی دیگر، با تثبیت قیمت ارز، ورود مجدد بخشی از نقدینگی سرگردان به بازار مسکن محتمل است و در نتیجه آن، تا حدودی شاهد افزایش معاملات خواهیم بود، اما به دلیل افزایش شدید قیمت و کاهش توان خرید مصرف‌کنندگان، پیش‌بینی رونق جدی وجود ندارد. تاکید می‌شود که در صورت افزایش مجدد نرخ ارز، شرایط ممکن است کاملا متفاوت باشد. حتی در صورت ورود رکود به بازار، کاهش نرخ مسکن به‌هیچ‌عنوان پیش‌بینی نمی‌شود. به دلیل افزایش شدید نهاده‌های تولید ساختمان از یک سو و تفکر ذهنی مردم مبنی بر به روز رسانی ارزش دارایی‌هایشان در مقایسه با افزایش نرخ ارز، پیش‌بینی رشد قیمت وجود دارد، اما به نظر نمی‌رسد این روند همانند نیمه اول سال باشد و البته ممکن است باعث رکود نیز شود.

به‌صورت سنتی، با ورود به رونق، تعداد پروانه‌های ساختمانی افزایش یافته و بخشی از سرمایه‌ها مجددا وارد این بازار می‌شوند. این در حالی است که به دلیل افزایش شدید قیمت مصالح ساختمانی و دشواری تامین بخشی از نهاده‌ها، بخشی از سازندگان فعالیت را کند کرده و همین موضوع منجر به کاهش حجم تولید می‌شود. این دو نیروی متضاد، روند بازار را شکل خواهند داد. در شرایط فعلی، مهم‌ترین عامل کاهش‌دهنده حجم معاملات، عدم اطمینان نسبت به آینده است. در چنین شرایطی، خریداران از ترس ورود به رکود، تمایل زیادی به خرید ندارند و فروشندگان به دلیل ترس از افزایش بیشتر قیمت‌ها تمایلی به فروش نشان نمی‌دهند.

عمده مشکلات فعلی بخش مسکن، ناشی از مشکلات اقتصاد کلان است و نه سیاست‌های بخش مسکن؛ هرچند سیاست‌های فعلی بخش مسکن نیز مشکلات متعددی دارند که نیاز به اصلاح دارند. بر این اساس، به‌نظر می‌رسد مهم‌ترین نیاز بازار در شرایط فعلی، ایجاد ثبات در اقتصاد کلان است تا پس از آن بتوان تصمیمات مناسبی را اتخاذ کرد و اتخاذ تصمیماتی نظیر تصمیمات مالیاتی در این شرایط می‌تواند به ملتهب کردن بیشتر بازار بینجامد.

عمده کاهش معاملات در ماه‌های گذشته نه از طرف خریدار، بلکه از طرف فروشندگان است. بازار (حداقل در تهران) با کاهش شدید عرضه مواجه است و شاید بتوان آن را نوعی غلبه ترس در بازار دانست. دسته‌ای از فروشندگان از ترس افزایش بیشتر قیمت ناشی از ۱- همسان شدن ارزش دارایی‌ها با توجه به افزایش نرخ ارز ۲- ورود مجدد نقدینگی به بازار مسکن در صورت تثبیت قیمت ارز ۳- افزایش قیمت ناشی از افزایش بهای نهاده‌های ساختمانی و ادامه این روند با افزایش نرخ دستمزد ۴- احتمال افزایش نوسان نرخ ارز، اقدام به توقف فروش کرده‌اند و به همین دلیل نیز امکان خرید واحد برای خریداران بسیار دشوار شده است.

محمد‌سعید حیدری: با وجود رشد قیمت نهاده‌های اصلی ساخت مسکن، در نیمه دوم سال 97 و احتمال زیاد در سال 98، از طریق کاهش حباب بلندمدت قیمت زمین، نه تنها شاهد رشد قیمت مسکن نخواهیم بود بلکه قیمت واقعی (نه اسمی) و خالص از تورم مسکن ممکن است کاهشی نیز شود.

فخرالدین زاوه: علاوه بر تاثیرپذیری بازار مسکن از نااطمینانی اقتصادی و سیاسی و تحولات سطح عمومی قیمت‌های سایر کالاها (افزایش تورم انتظاری و رشد هزینه‌های ساخت‌وساز)، ضعف تقاضا (ضعف قدرت خرید متقاضیان مصرفی و همچنین عدم سرمایه‌گذاری –ناشی از جذابیت سایر بازارهای موازی-) در خروج سرمایه از این بخش موثر است.به نظر می‌رسد هم‌اکنون مهم‌ترین عامل برای جلوگیری از تکرار مشکلات مشابه در آینده در این بازار، سیاست‌گذاری صحیح پولی برای حل ریشه‌ای معضل تورم‌های بالا، پرنوسان و مزمن در کشور است.

به‌علاوه، برای بهبود عملکرد بازار مسکن باید بسته‌ای از سیاست‌های مختلف تهیه و پیاده‌سازی شود. چنین بسته‌ای حداقل شامل موارد زیر است: سیاست‌های مالیاتی با هدف کاهش سوداگری، سیاست‌های حمایتی مناسب (فراتر از مشوق‌های تسهیلاتی بانکی) برای اقشار هدف، توسعه بازار مالی مسکن و نهادسازی (توسعه سیستم‌های اطلاعاتی و معرفی و تقویت نهادهای تخصصی مختلف در هر دو سمت عرضه و تقاضا).

مرتضی ایمانی راد: تبعیت بازار زمین و ساختمان از تحولات بازار ارز از مهم‌ترین دلایل اتمام زودهنگام فاز رونق در این بازار بوده است.

 

انتخاب آخر در بازار مسکن

دنیای اقتصاد : سمت عرضه در بازار معاملات مسکن شهریور وارد مرحله انتخاب آخر از بین دو مسیر «رکود کامل» یا «حرکت دوباره به فاز رونق» شده است. بازار مسکن طی سه ماه اخیر به‌خاطر سقوط قدرت خرید ناشی از جهش قیمت، با افت پی‌در‌پی حجم فروش آپارتمان در تهران مواجه شد و به مرز رکود رسید. هم‌اکنون علاوه‌بر متغیرهای بیرونی، سرنوشت یک متغیر درونی بازار ملک نقش اصلی را در کُند شدن جریان رشد قیمت مسکن دارد. در بازار معاملات مسکن مناطق تهران، ۴ گروه رفتاری قابل‌مشاهده است.

بازار تابستانی معاملات مسکن درحالی ۱۰ روز اول از آخرین ماه فصل طلایی جابه‌جایی‌ها را پشت سر گذاشته است که کارشناسان، شهریور ماه را آخرین فرصت برای ریکاوری نبض معاملات خرید و فروش آپارتمان در پایتخت می‌دانند.

به گزارش «دنیای اقتصاد»، ادامه سریال افت ماهانه حجم معاملات خرید آپارتمان در شهر تهران به فاصله بسیار کمی از شروع رونق در بازار مسکن، منجر به یک هشدار کارشناسی درخصوص احتمال وقوع زودهنگام رکود در بازار معاملات ملک شده است؛ در برخی ماه‌های زمستان سال گذشته در حالی تعداد معاملات خرید آپارتمان به مرز ۱۷ هزار فقره رسید که به دنبال تاثیر برخی متغیرهای درونی و بیرونی بر بازار معاملات مسکن، از جمله جهش قیمت آپارتمان در ماه‌های اخیر، افت سریالی حجم معاملات آپارتمان به فاصله کوتاهی از شروع رونق، بازار مسکن را تحت تاثیر قرار داده است.

از ابتدای سال گذشته، همزمان با بروز برخی تحولات بیرونی و اثرگذاری آن بر بازار مسکن، همچون ماجرای برجام، تحولات نرخ ارزو سکه، بروز نااطمینانی و انتظارات تورمی، قیمت مسکن دچار جهش شد و همین عامل منجر به خروج اجباری بخش قابل توجهی از متقاضیان مصرفی از بازار مسکن و تکرار سریال افت ماهانه حجم معاملات خرید آپارتمان در ماه‌های گذشته شد.

این در حالی است که افت مجدد حجم معاملات مسکن در مردادماه-ماه میانی فصل طلایی جابه‌جایی‌ها-بعد از ریزش تعداد خرید آپارتمان در پایتخت در تیرماه، این تحلیل را در میان کارشناسان مسکن ایجاد کرده است که در صورتی که حجم معاملات خرید آپارتمان در شهریور ماه مانند دو ماه ابتدایی تابستان باز هم کاهش یابد، ورود کامل بازار مسکن به فاز رکود در نیمه دوم سال دور از انتظار نخواهد بود.

شهریور ماه از آنجا که آخرین ماه فصل طلایی جابه‌جایی‌ها در بازار مسکن محسوب می‌شود، آخرین فرصت برای احیای نبض معاملات مسکن و گریز از وضعیت ورود به رکود کامل معاملات خرید آپارتمان است؛ چرا که در صورت اتمام فصل اوج نقل و انتقالات ملکی و ادامه کاهش حجم معاملات خرید و فروش مسکن، بازگشت به مسیر رونق از طریق احیای نبض معاملات، بعید خواهد بود.

ادامه وضعیت کاهش حجم معاملات خرید و فروش آپارتمان در مردادماه، هم‌اکنون بازار معاملات مسکن را به مرز رکود نزدیک کرده است؛ این در حالی است که با توجه به ماهیت دوره‌های رکود و رونق در بازار مسکن و عمق رکود در دوره قبلی بازار مسکن(چهارسال منتهی به زمستان سال گذشته)انتظار می‌رفت رونق ملکی ایجاد‌شده دست‌کم تا پایان سال جاری ادامه می‌یافت. اما هم‌اکنون بازار معاملات مسکن در آستانه ورود زودهنگام به رکود کامل قرار گرفته است. بنابراین در صورتی که بازار تابستانی معاملات مسکن با حالت شبه‌رکودی یا رکودی به اتمام برسد احتمال بازگشت به دوره رونق در نیمه دوم سال بسیار ضعیف خواهد شد.

نتایج تحقیقات میدانی «دنیای اقتصاد» نشان می‌دهد، هم‌ واسطه‌های معاملات مسکن و هم‌ فعالان ساختمانی پایتخت، یک متغیر مهم ملکی اثرگذار بر وضعیت قیمت و حجم معاملات آپارتمان در شهریور ماه را شناسایی کرده‌اند؛ به اعتقاد آنها علاوه بر تاثیرپذیری بازار مسکن از برخی متغیرهای بیرونی همچون موضوع برجام، تحولات بازارهای اقتصادی(همچون طلا، ارز و…) و همچنین نوع تصمیم‌گیری درخصوص تغییر نرخ سود بانکی، یک متغیر ملکی مهم می‌تواند بازار معاملات مسکن در آخرین ماه از فصل اوج نقل و انتقالات ملکی را تحت تاثیر قرار دهد.

این متغیر ملکی تغییرات احتمالی سطح قیمت زمین یا املاک کلنگی است؛ بررسی‌ها حاکی است از آنجا که جهش قیمت زمین و ایجاد التهاب در بازار مصالح ساختمانی دو متغیر بسیار مهم درونی اثرگذار بر سطح قیمت‌ها در بازار معاملات مسکن و ایجاد جهش قیمتی در بازار فروش آپارتمان‌های مسکونی طی ماه‌های اخیر بوده‌اند، افزایش دمای قیمتی در بازار معاملات زمین و املاک کلنگی در شهریور ماه می‌تواند فرصت ریکاوری نبض معاملات خرید آپارتمان در شهریور ماه را سلب کند و منجر به ورود زودهنگام بازار مسکن به فاز رکود شود.

در نقطه مقابل این تحلیل، در صورتی که سرعت تغییرات ماهانه قیمت در بازار زمین و املاک کلنگی، شهریور ماه در مقایسه با تیر و مرداد کمتر شود و تورم ماهانه زمین شیب ملایم‌تری به خود بگیرد احتمال ورود به دوره رکود در معاملات مسکن شهریور و نیمه دوم سال کمتر خواهد شد.

در واقع تحت تاثیر کاهش سرعت رشد قیمت در بازار معاملات زمین و املاک کلنگی، می‌توان امیدوار بود شیب تورم ماهانه مسکن نیز کاهش یابد و متقاضیان بیشتری در بازار امکان خرید آپارتمان داشته باشند؛ در غیر این صورت با کاهش مجدد سطح قدرت خرید در بازار ملک، عده بیشتری از خریداران مجبور به خروج از بازار معاملات مسکن خواهند شد.

به گزارش «دنیای اقتصاد»، مرداد ماه امسال میانگین قیمت هرمترمربع آپارتمان مسکونی در شهر تهران به ۷ میلیون و۴۳۰ هزار تومان رسید که نسبت به ابتدای تابستان حدود ۷/ ۶ درصد رشد داشته است؛ هر چند تورم ماهانه مسکن در مردادماه در مقایسه با تیرماه شیب کندتری به خود گرفت چرا که تیرماه تورم ماهانه مسکن معادل ۲/ ۷ درصد به ثبت رسیده بود. به این معنا که شیبرشد ماهانه قیمت مسکن در معاملات مردادماه در مقایسه با تیرماه حدود یک واحد درصد کم شد. با این حال، میانگین قیمت مسکن در ۲۲ منطقه شهر تهران مردادماه امسال در مقایسه با مرداد سال گذشته با جهش ۶۱ درصدی روبه‌رو شد. اما حجم معاملات خرید آپارتمان در این ماه با ۳۳ درصد کاهش در مقایسه با مرداد سال گذشته به ۱۱ هزار و ۱۵۴ فقره رسید. این میزان معامله کمترین تعداد معامله خرید مسکن طی یک سال و نیم گذشته(به استثنای فروردین‌ماه) محسوب می‌شود. شرایطی که می‌توان از آن با عنوان قرارگیری بازار معاملات مسکن در آستانه ورود به دوره رکود یاد کرد.

با این حال، نتایج تحقیقات میدانی «دنیای اقتصاد» نشان می‌دهد، هم‌اکنون یک نقطه امید در بازار معاملات مسکن پایتخت قابل مشاهده است که با اتکا به آن می‌توان نسبت به احیای نبض معاملات مسکن در شهریورماه به‌عنوان آخرین فرصت ریکاوری رونق خوشبین بود. واسطه‌های معاملات مسکن مناطق مختلف شهر تهران به خصوص مناطق پرتقاضا و پرمعامله مصرفی پایتخت، در این باره به «دنیای اقتصاد» اعلام کردند: طی حدود ۱۰ روز سپری شده از شهریورماه دور موتور تغییرات قیمتی در بازار مسکن کند شده است؛ همان شرایطی که در مردادماه نیز به واسطه کاهش شیب تورم ماهانه مسکن در آمارهای رسمی تایید شد؛ شواهد بازار مسکن نشان می‌دهد شرایطی که در مردادماه به واسطه کاهش سرعت تغییرات ماهانه قیمت آپارتمان تجربه و از طریق آمارهای رسمی تایید شد، در شهریورماه نیز ادامه پیدا کرده است. طوری که انتظار می‌رود در صورت ادامه شرایط فعلی در روزهای پیش‌رو(منتهی به پایان شهریورماه) تحت تاثیر کاهش سرعت رشد قیمت آپارتمان، تعداد بیشتری از متقاضیان موفق به خرید مسکن شوند.

در واقع احیای نبض معاملات مسکن در شهریورماه از یک زاویه منوط به کندتر شدن شیب رشد ماهانه قیمت مسکن است؛ این موضوع بنا بر اذعان واسطه‌های معاملات مسکن و فعالان ساختمانی شهر تهران به شدت تحت تاثیر کاهش سرعت تورم زمین و املاک کلنگی قرار دارد؛ چرا که در صورت ادامه جهش قیمت در بازار زمین و املاک کلنگی و افزایش هزینه ساخت آپارتمان، قیمت فروش واحدهای مسکونی نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.

شرایط فعلی بازار مسکن حدود ۱۰ روز بعد از شروع آخرین ماه تابستان، نشان می‌دهد هم‌اکنون تعداد سفته‌بازان در بازار معاملات آپارتمان بیشتر از خریداران مصرفی است؛ هر چند تعداد سفته‌بازان نیز در مقایسه با ماه‌های قبل کاهش یافته است، اما همچنان این گروه از خریداران بیشترین سهم از معاملات خرید آپارتمان را به خود اختصاص داده‌اند.

روند تغییرات ملکی در چهار گروه منطقه‌ای

بررسی‌های «دنیای اقتصاد» درخصوص روند تغییرات حجم و قیمت معاملات مسکن شهر تهران نشان می‌دهد بازار مسکن پایتخت در شهریورماه را با توجه به رفتار متفاوت قیمت و تعداد معاملات خرید در مناطق مختلف، می‌توان به چهار گروه منطقه‌ای طبقه‌بندی کرد.اولین گروه به «مناطق لوکس» شهر تهران تعلق دارد که کانون معاملات آپارتمان‌های بزرگ‌متراژ و گران‌قیمت محسوب می‌شود؛ مناطق یک و سه شهر تهران در این گروه قرار دارند؛ بررسی‌های انجام شده بر پایه آمارهای رسمی نشان می‌دهد حجم معاملات خرید مسکن در این دو منطقه به‌طور میانگین مرداد امسال در مقایسه با مرداد سال گذشته ۱۵ درصد کاهش یافته است؛ این در حالی است که در همین بازه زمانی میانگین قیمت مسکن در این دو منطقه حدود ۶۰ درصد افزایش داشته است.  دومین گروه شامل «دو منطقه مصرفی، پرتقاضا و پرمعامله شهر تهران(مناطق ۴ و ۵ پایتخت)» است که همچنان پر سهم‌ترین مناطق در میان سایر مناطق شهر تهران به لحاظ انجام معاملات خرید و فروش مسکن هستند و در عین حال نسبت به دو منطقه لوکس شهر تهران تحولات شدیدتری را به لحاظ میزان افت معاملات و سطح افزایش قیمت تجربه کرده‌اند؛ در این دو منطقه، مرداد امسال حجم معاملات خرید و فروش آپارتمان در مقایسه با مرداد سال گذشته به‌طور متوسط ۳۷ درصد افت کرد؛ در حالی که میانگین قیمت مسکن در این دو منطقه در بازه زمانی اعلام شده(مرداد امسال نسبت به مرداد سال ۹۶) ۷۰درصد رشد را نشان می‌دهد.

«مناطق ضعیف و فوق العاده حساس به تغییرات قیمت» که در «نیمه جنوبی» شهر تهران واقع شده و عمدتا جزو مناطق واقع در محدوده بافت فرسوده شهری پایتخت قرار دارند، سومین گروه منطقه‌ای به لحاظ تحولات قابل شناسایی در بازار مسکن است؛ در این مناطق حجم معاملات مسکن در مرداد امسال در مقایسه با مرداد سال گذشته به‌طور متوسط حدود ۲۵ درصد کاهش یافته است اما میانگین قیمت مسکن در این مناطق در همین بازه زمانی حدود ۴۰ درصد افزایش نشان می‌دهد؛ این مناطق، مناطقی هستند که به جهت ناچیز بودن قدرت خرید متقاضیان مسکن، به شدت به تحولات قیمتی واکنش نشان می‌دهند و معمولا تعداد بیشتری از متقاضیان خرید در مقایسه با مناطق قوی‌تر پایتخت در زمان جهش قیمت مجبور به ترک اجباری بازار ملک خواهند شد.

«مناطق مرکزی شهر تهران» همچون مناطق ۶، ۷ و ۸ نیز به‌عنوان چهارمین گروه، قابل طبقه‌بندی هستند؛ این مناطق مرداد امسال در مقایسه با مرداد سال گذشته به‌طور متوسط افت ۲۷ درصدی حجم معاملات خرید آپارتمان را تجربه کردند و میانگین قیمت مسکن در این مناطق در بازه زمانی تعیین‌شده نزدیک به ۵۵ درصد افزایش یافت.

مرداد امسال، حجم کل معاملات مسکن شهر تهران در مقایسه با مرداد سال گذشته به‌طور میانگین حدود ۳۰ درصد کاهش یافت که در این میان، ریزش حجم معاملات مسکن در ۱۱ منطقه بیش از میانگین کل بوده است؛ همچنین میانگین قیمت مسکن در کل مناطق شهر تهران مردادماه امسال در مقایسه با مدت مشابه سال قبل بیش از ۶۰ درصد افزایش یافت که نوسانات قیمتی در ۷ منطقه شهر تهران بیشتر از متوسط کل رشد قیمت مسکن در پایتخت بوده است.

از میان مناطق ۲۲ گانه شهر تهران، بیشترین میزان افت معاملات خرید مسکن در مرداد امسال در مقایسه با مرداد سال گذشته مربوط به منطقه۱۳ شهر تهران با افت نزدیک به ۵۰ درصدی حجم معاملات خرید آپارتمان رقم خورد؛ بعد از منطقه ۱۳، منطقه ۲۱ با افت ۴۳ درصدی، منطقه ۲ با افت ۳۸ درصدی، منطقه ۵ با افت ۳۷ درصدی و منطقه ۴ با افت ۳۷ درصدی، بیشترین میزان ریزش حجم معاملات خرید آپارتمان را در بازه زمانی گفته شده تجربه کردند.

مرداد امسال همچنین در مقایسه با مرداد سال گذشته، منطقه ۵ بیشترین میزان رشد قیمت را در مقایسه با سایر مناطق شهر تهران تجربه کرد؛ میانگین قیمت مسکن در منطقه ۵ شهر تهران در بازه زمانی اعلام شده با جهش ۸۳ درصدی همراه شد؛ بعد از آن، منطقه ۲۱ با جهش ۸۱ درصدی، منطقه ۲۲ با جهش ۷۹ درصدی، منطقه ۲ با جهش ۷۸ درصدی و منطقه ۹ با جهش ۷۱ درصدی، بیشترین میزان رشد قیمت را در میان مناطق ۲۲ گانه شهر تهران به خود اختصاص دادند.

نبض «مسکن» در میانه تابستان

عاملات بازار مسکن در میانه تابستان منجمد و به دوره قبل از «پیش‌رونق» بازگشت. گزارش دفتر اقتصاد مسکن از تحولات بازار مسکن در میانه تابستان سال‌جاری از کاهش سرعت رشد ماهانه قیمت مسکن در شهر تهران و کوچک‌شدن دوباره حجم معاملات خرید و فروش خبر می‌دهد. روند تغییراتی قیمت مسکن در شهر تهران طی یک ماه مرداد به گونه‌ای پیش رفته است که میانگین قیمت آپارتمان مسکونی به ۷ میلیون و ۴۳۰ هزار تومان در هر مترمربع رسیده است. به این ترتیب قیمت آپارتمان در شهر تهران نسبت به ابتدای تابستان معادل ۷/ ۶ درصد رشد داشته است. ثبت رشد ماهانه ۷/ ۶ درصد قیمت مسکن در میانه تابستان به معنی تغییر جزئی نوسان قیمتی نسبت به ابتدای تابستان و بهار امسال است؛ به این معنی که شیب رشد ماهانه قیمت در سه ماه گذشته به‌صورت جزئی کمتر شده است. متوسط قیمت مسکن در خرداد ماه نسبت به ماه گذشته معادل ۴/ ۸ درصد رشد داشت، این روند رشد در تیرماه نسبت به ماه قبل از آن کندتر شده و به ۲/ ۷ درصد رسیده و نهایتا در میانه تابستان شیب رشد ماهانه قیمت مسکن بازهم کمتر شد و با کاهش نیم واحد درصدی به ۷/ ۶ درصد رسیده است. با وجود کاهش شیب رشد ماهانه قیمت مسکن در ماه گذشته، میانگین قیمت مسکن در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته معادل ۶۱ درصد رشد داشت. در این میان همراستا با ادامه روند رشد قیمت‌ در بازار مسکن، حجم معاملات خرید و فروش در بنگاه‌های املاک به کمترین میزان طی یک سال و ۴ ماه گذشته(به استثنای فروردین ماه) رسید.

جزئیات آماری منتشر شده از سوی دفتر اقتصاد مسکن نشان می‌دهد حجم معاملات مسکن در میانه تابستان به ۱۱ هزار و ۱۵۴ فقره مبایعه‌نامه رسیده است. ثبت این تعداد قرارداد خرید و فروش در بنگاه‌های املاک پایتخت طی یک ماه مرداد، نشان‌دهنده کاهش ۵ درصدی معاملات نسبت به یک ماه تیر است. در اولین ماه از فصل نقل و انتقالات مسکن، در مناطق ۲۲گانه شهر تهران معادل ۱۱ هزار و ۷۵۸ قرارداد به ثبت رسیده بود. به این ترتیب سومین ماه از ریزش سریالی حجم معاملات مسکن در سال‌جاری در میانه تابستان رقم خورد. اولین کاهش حجم ماهانه معاملات مسکن به اواخر بهار امسال مربوط می‌شود؛ به‌طوری که مطابق با آمار رسمی، حجم معاملات پایان بهار امسال در مقایسه با نیمه بهار معادل ۲۱ درصد ریزش داشت. این ریزش اما در ابتدای تابستان نیز ادامه پیدا کرد و موجب شد حجم معاملات در تیرماه معادل ۱۰ درصد نسبت به خردادماه با افت مواجه شود. انتشار تازه‌ترین آمار مربوط به تحولات معاملاتی بازار مسکن در مردادماه امسال نیز نشان می‌دهد این ریزش سریالی در میانه تابستان نیز ادامه پیدا کرده و حجم معاملات در مردادماه معادل ۵ درصد نسبت به تیرماه با کاهش همراه بوده است. کاهش حجم معاملات خرید و فروش مسکن در آمار نقطه‌به‌نقطه نیز ظهور پیدا کرده است.

براین اساس مجموع معاملات انجام شده در ماه گذشته معادل ۳۳ درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته(مرداد ۹۶) افت کرده است.

کاهش حجم معاملات به ۱۱ هزار و ۱۵۴ فقره در میانه تابستان سبب شده تا در ماه‌های نخستین بروز رونق در بازار مسکن(بازار مسکن تقریبا از ابتدای سال جاری پس از گذراندن یک دوره رکود چهار سال به رونق رسید) کمترین میزان حجم معاملات طی یک سال و ۴ ماه اخیر(به استثنای فروردین ماه) رقم بخورد. از ابتدای سال ۹۶ که به نوعی دوره پیش‌رونق بازار مسکن محسوب می‌شود تا پایان تیرماه سال جاری، کمترین حجم معاملات ثبت شده در شهر تهران به اسفندماه سال گذشته مربوط می‌شود که تعداد مبایعه‌نامه‌های خرید و فروش ملک به ۱۱ هزار و ۳۹۳ فقره رسید. اما ریزش مداوم حجم معاملات طی سه ماه اخیر سبب شد تا رکورد جدیدی از کمترین حجم معاملات انجام شده در شهر تهران طی یک سال و ۴ ماه اخیر ثبت شود. به گزارش «دنیای‌اقتصاد» بررسی وضعیت تحولات اخیر بازار مسکن نشان می‌دهد دو عامل بیرونی و درونی موثر بر بازار مسکن، منجر به تداوم کاهش سریالی حجم معاملات مسکن در میانه تابستان سال‌جاری و ثبت کمترین رکود حجم معاملات طی یک سال و ۴ ماه گذشته شده است. براین اساس مهم‌ترین و اصلی‌ترین عامل کاهش حجم معاملات مسکن و تعلیق فرآیند خرید ملک از سوی حجم زیادی از متقاضیان مصرفی در بازار مسکن، به جهش ۶۱ درصدی قیمت مسکن در مردادماه نسبت به مدت مشابه سال گذشته مربوط می‌شود.

در حال‌حاضر تعداد زیادی از فعالان سمت عرضه بازار(سازندگان و مالکان املاک مسکونی) بدون توجه به قدرت خرید متقاضیان مصرفی مسکن، بر افزایش قیمت‌های پیشنهادی همچنان اصرار دارند. همین موضوع سبب شده تا سطح قیمت پیشنهادی آپارتمان در بسیاری از مناطق شهر تهران به یکدیگر نزدیک شود. افزایش مداوم و ماهانه قیمت مسکن در مناطق مختلف شهر تهران سبب شده است تا بخش زیادی از متقاضیان مصرفی خرید مسکن از بازار عقب‌نشینی کنند. این موضوع حتی برای آن دسته از خریداران مسکن که به تسهیلات بانکی (از جمله صندوق پس‌انداز مسکن یکم) مجهز بوده‌اند نیز صدق می‌کند. چراکه به دلیل افزایش مداوم قیمت‌های پیشنهادی مسکن، قدرت خرید تسهیلات مسکن طی چندماه گذشته کاهش پیدا کرده است. آمارها نشان می‌دهد خانه‌اولی‌های مجهز به وام صندوق یکم در تیرماه ۹/  ۲۲ درصد از بودجه خرید آپارتمان ۵۰ متری را از طریق اخذ این وام تامین کردند، این در حالی است که طی سه‌ماه نخست سال‌جاری قدرت خرید وام مسکن برای یک واحد ۵۰ متری در شهر تهران معادل ۶/ ۲۴ درصد بود.

از این‌رو بخشی از متقاضیان خرید مسکن همزمان با کاهش قدرت خرید خود در برابر تداوم جهش قیمت‌ها، از خرید مسکن دست‌ کشیده‌اند و در مقابل برخی دیگر از خریداران مسکن که همچنان خواهان انجام معامله هستند، ناگزیر به ادامه جست و جو برای یافتن فایل ملکی مناسب در یک دوره زمانی طولانی‌تر هستند. با این حال وضعیت خرید و فروش فایل‌های ملکی در بازار نشان می‌دهد گروهی از واحدهای مسکونی که به قیمت متعارف و مناسب منطقه، از سوی فروشندگان قیمت‌گذاری شده‌اند به دلیل باقی‌ماندن بخشی از خریداران در بازار، به سرعت فروش می‌روند.

در این میان در برخی از مناطق شهر تهران با وجود حضور متقاضیان در بازار، به دلیل قیمت‌های گزاف پیشنهاد شده از سوی فروشندگان، معاملات خرید و فروش ایست کرده است. به‌عنوان مثال میانگین قیمت در برخی مناطق جنوبی شهر تهران به مناطق شمالی شهر تهران نزدیک شده و همین موضوع منجر به توقف جریان طبیعی خرید و فروش مسکن در برخی مناطق شده است. البته علاوه بر این عامل درونی بازار مسکن بر کاهش معنادار حجم معاملات ملکی، یک عامل اثرگذار بیرونی نیز بر این جریان موثر بوده است.

برخی از کارشناسان معتقدند جابه‌جایی نقدینگی و تحولات بازار‌های موازی بر کاهش حجم ورود تقاضای سرمایه‌ای بر بازار مسکن تاثیرگذار بوده است. به‌عنوان مثال برخی تحولات قیمتی در بازار مسکن طی ماه‌های اخیر سبب شده که بخشی از نقدینگی موجود در بازار به جای ملک، در بازار‌های موازی پارک شود. به این ترتیب با توجه به اثرگذاری شدید سطح قیمت‌های پیشنهادی بر حضور متقاضیان خرید در بازار، عاملی که امید به بازگشت رونق معاملاتی را در بازار مسکن زنده نگه می‌دارد، ارائه قیمت‌های پیشنهادی متعارف از سمت عرضه است.

نجات مسکن از برزخ دلار

نجات مسکن از برزخ دلا‌ر؟

تصویر کوتاه‌مدت و دو سناریوی میان مدت از تاثیر بازار دوم ارز بر بازار معاملات مسکن

دنیای اقتصاد : اجرای کامل بسته جدید ارزی، بازار معاملات مسکن را از برزخ ناشی از نااطمینانی به آینده دلار نجات می‌دهد. بررسی‌ها درباره تاثیر مهم‌ترین تصمیم اقتصادی دولت بر بازار ملتهب املاک حاکی است: احیای سازوکار بازار برای مبادله دلار چون به مهار شوک‌های پی‌در‌پی منجر می‌شود، در کوتاه‌مدت اثر روانی مثبت بر رفتار دو سمت عرضه و تقاضای مسکن دارد. طی ماه‌های اخیر جو روانی بازار مسکن به شدت متاثر از نوسانات مخرب ارزی بود. دو سناریو درباره تاثیر میان‌مدت «بسته» بر متغیرهای بازار مسکن مطرح است.
نجات مسکن از برزخ دلا‌ر؟

بسته سیاستی جدید برای بازار ارز اگر در فاصله حرف تا عمل، منحرف نشود بازار مسکن را از یک برزخ مخرب نجات می‌دهد. گزارش «دنیای اقتصاد» از سیاست جدید مصوب برای بازار ارز حاکی است: با تصویب دولت و بانک مرکزی مقرر شده «نظام بازار» برای خرید و فروش دلار بعد از نزدیک به ۴ ماه اجرای تصمیم مشکل‌دار، بار دیگر به رسمیت شناخته شود تا تجار –صادرکننده و واردکننده- بتوانند در قالب بازار دوم ارز، به مبادله دلار با «قیمت توافقی» بپردازند. همچنین فعالیت صرافی‌ها نیز مجددا از سر گرفته خواهد شد تا بخش دیگری از تقاضای ارزی از جمله تقاضای مسافری نیز از این مسیر پاسخ داده شود. احیای دوباره ساز و کار بازار برای ارز چون که زمینه فروش دلار با قیمت واقعی آن –نه قیمت دستوری- را برای صادر‌کنندگان و دارندگان دارایی ارزی فراهم می‌کند به افزایش عرضه ارز در بازار منجر می‌شود و در نتیجه بستر اولیه برای بروز روزانه شوک‌های افزایشی به قیمت دلار را از بین می‌برد. در ماه‌های اخیر دلار با قیمت‌هایی به مراتب بیشتر از نرخ مصوب ۴۲۰۰ در اختیار متقاضیان قرار گرفت.

بررسی‌های «دنیای اقتصاد» درباره تاثیر اجرای کامل بسته جدید ارزی بر متغیرهای بازار مسکن -به‌عنوان یکی از بازارهای در کانون توجه فعالان اقتصادی و جامعه عمومی- حاکی است: این بسته در کوتاه‌مدت، «رفتار» سمت عرضه و البته تقاضای مسکن را تحت تاثیر قرار می‌دهد و از این طریق –اثر روانی- باعث محدود شدن دامنه رشد قیمت آپارتمان، افزایش نسبی عرضه آپارتمان و همچنین کاهش هیجان خرید ملک خواهد شد. به رسمیت شناختن قیمت واقعی دلار در بازار دوم ارز، جو روانی منفی حاکم بر بازار معاملات مسکن را از بین خواهد برد به‌طوری که عبور بازار دلار از نوسانات تند روزانه به سمت آرامش نسبی می‌تواند بخشی از التهاب قیمت‌ها را در بازار ملک کم کند.

جهش‌های ارزی در ماه‌های اخیر بر رفتار فعالان بازار مسکن اثر منفی قابل توجهی گذاشت. تغییرات پی در پی قیمت دلار از یکسو باعث شد سمت عرضه مسکن، ملاک تعیین قیمت پیشنهادی فروش را با تعقیب روزانه نرخ ارز، عملا بر «تغییر و تحولات بازار موازی» پایه‌گذاری کند و در نتیجه قیمت‌های فروش آپارتمان در کوتاه‌مدت مدام افزایش یابد. نابسامانی ارزی ناشی از حذف ساز و کار بازار در این حوزه، از سوی دیگر باعث به‌وجود آمدن هیجان در سمت تقاضای مسکن برای تعجیل در خریدن آپارتمان از ترستورم بیشتر آن شد.

تحقیقات میدانی «دنیای اقتصاد» در این باره مشخص می‌کند: بازار معاملات مسکن در حداقل یک و نیم ماه اخیر در برزخ ارزی قرار داشت. در هفته‌های اخیر نااطمینانی فزاینده در دو سمت عرضه و تقاضای مسکن درباره آینده دلار و سرنوشت بازارهای مختلف درگیر با تحولات ارزی، سبب شد گروهی از فروشنده‌های آپارتمان از فروش منصرف شوند، گروهی دیگر قیمت‌های آتی دلار را در تعیین قیمت پیشنهادی فروش آپارتمان خود،‌ پیشخور کنند و سطح قیمتی را به شکل نامتعارف و ناگهانی،‌ بالاتر ببرند و یک گروه فروشنده نیز به شکل مشروط پای میز مذاکره ملکی مقابل خریدار ظاهر شوند. این گروه، تنها در صورت پیدا شدن فایل مناسب برای خرید مجدد، حاضر به فروش آپارتمان خود بوده است. اکنون با اعلام مهم‌ترین سیاست اقتصادی دولت –سرنوشت بازار دلار- می‌توان پیش‌بینی کرد: بازار مسکن از سردرگمی -دو راهی روانی با ریشه دلاری- خارج می‌شود. خروج از این برزخ در کوتاه‌مدت اتفاق می‌افتد، بنابراین عایدی بسته جدید ارزی می‌تواند طی نیمه دوم تابستان جاری نصیب تقاضای مصرفی در بازار مسکن شود. بازگشت ثبات نسبی به بازار دلار همچنین بر جو نااطمینانی عمومی به اوضاع اقتصادی کشور، اثر مثبت (مهارکننده جو) خواهد گذاشت و از این منظر، هیجان در سمت تقاضای سرمایه‌ای و مصرفی برای خرید مسکن کم خواهد شد. در دو ماه اخیر اگر چه حجم معاملات خرید آپارتمان در تهران افت کرد، اما این کاهش، نه به‌خاطر کم شدن تقاضای بالقوه که به دلیل قیمت‌های نامتعارف و فراتر از سطح انتظار خریداران بود. تقاضای مسکن طی هفته‌های گذشته همچنان به جست‌وجوی خود ادامه داد اما امکان خرید با توجه به جهش قیمتی را نداشت. اکنون با فروکش کردن التهاب ارز، عطش تقاضای مسکن نیز کم خواهد شد. روز گذشته دکتر حسین عبده تبریزی، اقتصاددان و صاحب نظر ارشد بخش مسکن نیز درباره تاثیر بسته ارزی بر بازار مسکن به «دنیای اقتصاد» اعلام کرد: اگر این بسته در عمل و اجرا، مطابق آنچه مطرح شده، پیاده شود می‌تواند از التهاب عمومی در همه بازارها از جمله بازار مسکن کم کند. عبده‌تبریزی در عین حال بخشی از توقع فروشنده‌های مسکن درباره اثر مستقیم نوسانات ارزی بر تغییرات قیمت ملک را به دلیل تفاوت محرز بین این دو بازار، غیرمعقول دانست و گفت: این تصور که رفتار قیمتی یک کالای غیر قابل تجارت –ملک و ساختمان- عینا از تغییرات قیمتی یک کالای قابل تجارت همچون ارز و سکه تبعیت کند، برداشت منطقی نیست.

اثر بلندمدت در دو سناریو

بررسی‌های «دنیای اقتصاد» درباره تاثیر بلندمدت اجرای بسته ارزی بر بازار مسکن، از دو سناریو حکایت دارد. گروهی از کارشناسان اقتصاد مسکن معتقدند: با شکل‌گیری ثبات نسبی در بازار ارز بعد از راه‌اندازی واقعی بازار دوم، در شرایطی که حجمنقدینگی قابل توجه است، جهت حرکت سرمایه‌ها به سمت بازارهای بورس و مسکن تغییر می‌کند و در نتیجه تقاضای سرمایه‌ای در بازار ملک، افزایش قابل توجه خواهد یافت.

در مقابل این پیش‌بینی اما سناریوی دومی هم وجود دارد که احتمال تحقق آن با توجه به وضعیت بازار، برنامه‌های بانک مرکزی و همچنین اوضاع اقتصادسیاسی، بیشتر از سناریوی اول است. در سناریوی دوم، بازار مسکن بعد از اجرای بسته جدید ارزی، با افزایش قابل توجه تقاضای سرمایه‌ای و سفته بازانه مواجه نمی‌شود. در این سناریو، سطح فعلی قیمت مسکن و جهش آن در دوره کوتاه‌مدت اخیر، به‌عنوان یک عامل بازدارنده خریدهای سرمایه‌ای آپارتمان مطرح است. اگرچه بخشی از افزایش شدید قیمت مسکن طی ۶ ماه گذشته ناشی از افت قیمت واقعی آپارتمان در فاصله سال‌های ۹۲ تا ۹۵ بوده اما سرعت رشد قیمت در این دوره، فراتر از ظرفیت بازار به لحاظ تطبیق با قدرت خرید بوده است. از طرفی، سطح قیمت مسکن در مناطق پرمعامله به قدری جهش کرده که فرصت سودگیری برای سرمایه‌گذاران جدید، محدود شده است. کارشناسان مسکن معتقدند دامنه رشد قیمت مسکن در ماه‌های آتی محدود می‌شود و بعید است شیب رشد ماهانه قیمت در ماه‌های اخیر برای ماه‌های آتی تکرار شود.

در این میان، از آنجا که نرخ سود فعلی سپرده‌های بانکی از نرخ مصوب بانک مرکزی -۱۵ درصد- فراتر رفته و تورم انتظاری موجود در جامعه به دنبال جذاب شدن نرخ سود در بانک‌ها است، این احتمال وجود دارد که بانک مرکزی در سیاست فعلی بازار پولتجدیدنظر کند و نرخ مصوب را افزایش دهد. این احتمال با توجه به صحبت‌های یکشنبه شب رئیس کل بانک مرکزی که درباره تعیین تکلیف اوضاع بازار پول و نرخ سود بعد از اجرای بسته جدید ارزی گفته بود، تقویت نیز شده است. در این صورت، بخشی از نقدینگی‌ که در ماه‌های اخیر به سفته‌بازی در بازار ارز و سکه مشغول بود روانه بانک‌ها خواهد شد. کارشناسان اقتصادی معتقد به سناریوی دوم، وضعیت فعلی اقتصاد سیاسی را نیز عامل سوم بازدارنده خریدهای سرمایه‌ای در بازار ملک معرفی می‌کنند. بر این اساس، دارندگان سرمایه نقدی یا افرادی که قصد جابه‌جایی بازار محل سرمایه‌گذاری خود را دارند، در مقطع فعلی، بازار زودنقدشونده را به بازار دیرنقدشونده ترجیح می‌دهند و در این میان، بازاری که هم امکان سریع تبدیل سرمایه به پول نقد و هم دارای سود مناسب باشد را نسبت به بازاری که فقط از ویژگی سود مناسب برخوردار است، در اولویت انتخاب قرار می‌دهند.  با این حال کارشناسان به دولت توصیه می‌کنند، لوایح تدارک دیده شده برای تنظیم بازار مسکن با اهرم‌های مالیاتی در کمترین زمان ممکن به تصویب برسد تا فضای بازار برای سفته بازها محدود و ناامن شود. به گزارش «دنیای اقتصاد»، صاحب‌نظران بخش مسکن انتظار دارند روند بدتر شدن اوضاع قیمتی با اجرای بسته ارزی متوقف شود.

بورس مجازی برای مسکن

بورس مجازی برای مسکن

بسته تعادل‌بخشی بازار ملک به رئیس‌جمهوری ارائه می‌شود

بورس الکترونیکی برای «مسکن»

پنج‌شنبه گذشته یک نشست متفاوت در طبقه چهاردهم ساختمان وزارت راه و شهرسازی برگزار و به جمع‌بندی اولیه ذی‌نفعان و صاحب‌نظران بخش مسکن به همراه متولی این بخش، برای اجرای «مجموعه منتخب» از سیاست‌های پیشنهادی بابت «تعادل‌بخشی بازار ملک» منجر شد.

به گزارش «دنیای اقتصاد»، نشست صبح پنج‌شنبه در وزارت راه و شهرسازی از دو منظر دارای اهمیت است. بخش مسکن طی سال‌های اخیر جلسه‌ای «چندجانبه» با دستور کار مشخص- و نه کلی- آن هم با «حضور وزیر» و همه نمایندگان کسب و کار‌ها و فعالان حوزه‌های مختلف بازار مسکن در کنار کارشناسان اقتصاد مسکن، تقریبا به خود ندیده بود. اما این نشست،‌ کمک کرد تا از یکسو دولت،‌ دغدغه سرمایه‌گذاران ساختمانی (سمت عرضه) را بی‌واسطه بشنود و از سوی دیگر، آنچه می‌تواند در مقطع فعلی بازار مسکن، با کمترین هزینه و صرف وقت، بیشترین بازدهی را در تنظیم بازار داشته باشد، مورد شناسایی قرار بگیرد.

هدف جلسه‌ای که آخر هفته گذشته برگزار شد، به «چاره‌جویی برای تنظیم بازار مسکن، شناسایی موتور تورم مسکن و نحوه کنترل آن و همچنین چگونگی افزایش عرضه مناسب تقاضای موجود در بازار ملک» اختصاص داشت که برای این منظور، معاونت مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی بسته پیشنهادی خود را برای چکش‌کاری و تکمیل آن تشریح کرد.

جزئیات بسته نشان می‌دهد: دولت برای آن دسته از عوامل درونی بازار مسکن که طی ماه‌های اخیر باعث بروز التهاب در قیمت‌ها و از دست رفتن قدرت خرید مصرف‌کننده‌ها شده، ۹ راهکار تشویقی و تنبیهی برای تحریک عرضه و مهار تقاضای سرمایه‌ای تدارک دیده است تا از این طریق، هزینه سفته‌بازی‌های ملکی افزایش یابد و حجم عرضه در بازار معاملات مصرفی آپارتمان با هدف تسهیل جریان خرید توسط خانه‌اولی‌ها تقویت شود. برآیند اظهارنظرها و دیدگاه‌های مطرح شده در این جلسه،‌ مشخص کرد: در حال حاضر سه طرح در بازار مسکن نسبت به سایر راهکارهای پیشنهادی، برای تعادل‌بخشی عرضه و تقاضا قابلیت اجرا دارد.

طرح اول که زمینه عملیاتی‌شدن آن نسبت به دو طرح دیگر،‌ بیشتر فراهم است، بر تشکیل «بورس الکترونیکی (بازار مجازی) برای بازار معاملات مسکن» پایه‌گذاری شده است. براساس این طرح، با تجمیع اطلاعات مربوط به فایل‌های عرضه آپارتمان در یک سامانه الکترونیکی، همه پیشنهادهای فروش در محله‌ها و مناطق شهری – با حفظ حق و حقوق عوامل بازاریاب، واسطه‌های ارائه‌کننده فایل و همچنین مالکان و سازنده‌ها- از طریق این سامانه، برای متقاضیان خرید به نمایش درمی‌آید. ویژگی بورس الکترونیکی که در بسته پیشنهادی معاونت مسکن، تحت عنوان طرح راه‌اندازی بازارگاه الکترونیکی نام‌گذاری شده است، فقط به یک محل مجازی برای «ملاقات عرضه و تقاضای مسکن» محدود نمی‌شود. این بازارگاه می‌تواند قیمت آپارتمان‌ها و املاک معامله شده در هر محله طی دوره زمانی گذشته را نیز به همراه روند افت و خیز قیمت‌های قطعی و حتی قیمت‌های پیشنهادی فایل‌های در حال ورود به بازار، به نمایش عمومی بگذارد و بازار مسکن را از تبعات «عدم شفافیت اطلاعاتی درباره نبض قیمت‌ها و ظرفیت واقعی بازار مسکن هر قسمت از شهر برای خرید یا فروش» نجات دهد.

به گزارش «دنیای‌اقتصاد» در حال حاضر بستر راه‌اندازی بورس الکترونیکی مسکن (بازار مجازی)، به دلیل فعالیت تعدادی سامانه ارائه‌کننده فایل‌های فروش ملکی توسط بخش خصوصی و همچنین فعالیت یک سامانه ثبت قیمت‌های قطعی در وزارت راه و شهرسازی، فراهم است. «بورس الکترونیکی (بازار مجازی)» با شیشه‌ای کردن بازار معاملات ملک –البته با رعایت اصل احترام بهحقوق مالکیت- نوعی رقابت در سمت عرضه برای فروش و کسب سهم بیشتر از بازار تقاضا را به‌وجود می‌آورد و همچنین به دلیل عمومی شدن نبض قیمت قطعی و قیمت پیشنهادی در مقیاس‌های کوچک از تقسیمات شهری، شرایط برای اعلام قیمت‌های نامتعارف –خیلی بالاتر از آنچه به‌عنوان یک ملک مشابه در یک خیابان برای فروش ارائه شده یا فروش رفته است- سخت می‌شود. در بورس الکترونیکی مسکن، مشخصات فنی، معماری آپارتمان‌های فروشی، قرار است اعلام شود و همچنین در بسته پیشنهادی معاونت مسکن آمده است که تسهیلات خرید قابل استفاده برای فایل‌های فروشی،‌ از طریق ارتباط الکترونیکی بانک‌ پرداخت‌کننده این تسهیلات با بازارگاه الکترونیکی، برای متقاضیان هر ملک موجود در این بازارگاه، معرفی شود. کاهش هزینه‌های جانبی خرید مسکن، امکان انجام معامله از طریق بورس الکترونیکی (بازار مجازی) و در گام مهم دیگر، عرضه واحدهای نوساز به بازار مسکن از طریق بورس الکترونیکی، از جمله کاربردهای پیش‌بینی شده برای این بازارگاه است. در شرایطی که فایل مناسب متقاضیان جست‌وجوگر در بازار مسکن –به‌خصوص واحدهای کم متراژ- کمیاب شده، تجمیع این فایل‌ها در یک بازارگاه الکترونیکی، باعث تسهیل خرید خواهد شد.

دومین طرح منتخب از مجموعه پیشنهادهایی که در جلسه پنج‌شنبه گذشته دولت و فعالان بازار مسکن برای تعادل‌بخشی به این بازار مطرح شد،‌ بر «ارائه مشوق بانکی و معافیت مالیاتی برای ساخت و سازهای منطبق با الگوی تقاضای غالب» تاکید دارد.

طی سال‌های اخیر برخلاف گرایش خریداران مصرفی به واحدهای کم‌متراژ و متمرکز شدن آنها بر خرید آپارتمان‌های کمتر از ۸۰ مترمربع، سمت عرضه به سمت بزرگ‌تر‌سازی حرکت کرده به‌طوری که میانگین مساحت واحدهای مسکونی جدید در کل کشور از ۱۲۰ مترمربع فراتر رفته است. این طرح در نظر دارد برای ساخت‌و‌سازهای کوچک متراژ، تسهیلات با نرخ سود کمتر و شرایط پرداخت بهتر به همراه معافیت سازنده‌‌های این نوع پروژه‌ها از پرداخت یکسری مالیات‌های رایج در بخش مسکن، در نظر بگیرد. سومین طرح منتخب که در مقایسه با سایر راهکارهای ۹ گانه معاونت مسکن، کمتر مورد نقد قرار گرفت و در عین حال توسط برخی صاحب‌نظران حاضر در جلسه پنج شنبه توصیه شد، اخذ دو نوع مالیات از ملک است که شامل «اخذ مالیات بر عایدی سرمایه از زمین» و «وضع مالیات سالانه بر کلیه املاک مسکونی» است.

بررسی‌ها نشان می‌دهد: به دلیل اینکه بازار زمین طی سال‌های اخیر همواره بالاترین بازدهی سرمایه‌گذاری را در مقایسه با آپارتمان، داشته است، مرکز عمده معاملات سوداگرانه بوده است. خرید و فروش مکرر زمین بدون آنکه این املاک در اختیار بازار ساخت و ساز قرار بگیرد باعث شده قیمت زمین به‌عنوان جزو اصلی قیمت تمام شده مسکن، افزایش یابد و شرایط برای عرضه مسکن جدید را سخت کند. از طرفی، همواره در دوره‌‌های التهاب بازار مسکن –دوره‌های رشد شدید قیمت‌ها- و همچنین در زمان بی‌ثباتی سایر بازارها و پررنگ شدن انتظارات تورمی در شرایط بد اقتصادی و سیاسی، بخشی از تقاضای سرمایه‌ای شکل گرفته در بازار ملک، سراغ خرید زمین می‌رود. ریسک سفته‌بازی در بازار زمین به دلیل بیشتر بودن میزان تورم آن در مقایسه با تورم مسکن و از آن مهم‌تر به دلیل خلأ مالیات بازدارنده سوداگری در این بازار، تقریبا نزدیک به صفر بوده است. با این حال، معاونت مسکن بر اساس تجربه‌ جهانی، طرح اخذ مالیات بر عایدی سرمایه از مالکان زمین را پیشنهاد کرده است. در کشورها مراحل مختلف توسعه‌یافتگی، از مابه‌التفاوت رشد قیمت اسمی ملک و هزینه‌های مربوط به زمان خرید و استهلاک، مالیات بر عایدی سرمایه دریافت می‌شود که نرخ آن بین ۳۰ تا ۴۵ درصد خالص ارزش فروش است. کارشناسان برای اجرای این طرح، پیشنهاد کرده‌اند، این مالیات در گام اول برای زمین وضع شود و پایه محاسبه مالیات نیز «مابه التفاوت قیمت فروش و قیمت خرید پس از کسر تورم عمومی در این فاصله زمانی» باشد. این مالیات در صورتی که با نرخ موثر و شبیه کشورهای مختلف، تعریف شود به شکل خودکار از سفته‌بازی در بازار زمین می‌کاهد. در این طرح، بر اساس پیشنهاد مکمل کارشناسان حاضر در جلسه پنج شنبه وزارت راه و شهرسازی، «دریافت مالیات سالانه از املاک با فرمولی متفاوت از شکل معیوب اخذ شارژ شهری در تهران» نیز گنجانده شده است. اخذ مالیات سالانه از املاک مسکونی با نرخ مشخص که نسبتی از ارزش روز املاک در مناطق مختلف شهری –املاک گران‌تر مشمول مالیات بیشتر- است، می‌تواند سوداگری در بازار مسکن را به نوعی کاهش دهد و حتی در میان‌مدت و بلندمدت، ریسک خالی گذاشتن خانه را افزایش دهد. در خیلی از کشورها، مالکان خانه‌ها،‌ سالی نیم تا یک درصد ارزش املاک، مالیات شهری پرداخت می‌کنند. این طرح، معافیت خریداران مصرفی مسکن از پرداخت مالیات بر نقل و انتقال و همچنین معافیت مالیات‌های موجود در بازار اجاره مسکن را نیز در خود دارد.

به گزارش «دنیای اقتصاد»، این سه طرح منتخب از بین ۹ راهکار پیشنهادی معاونت مسکن، به‌عنوان طرح‌هایی که متولی بخش مسکن در پایان نشست پنج‌شنبه، نظر ویژه‌ای نسبت به آنها پیدا کرده، مطرح هستند به‌طوری که مجموعه آنها قرار است به‌عنوان بسته تعادل‌بخشی بازار مسکن توسط وزارت راه و شهرسازی به رئیس‌جمهوری ارائه شود.

اخذ مالیات از خانه‌های خالی توسط دولت یا شهرداری و اختصاص منابع حاصل از آن به تامین مسکن اجتماعی، تصویب نسخه جدید قانون پیش فروش ساختمان، اهرم کردن منابع بودجه‌ای برای بازآفرینی شهری،‌ ایجاد بانک توسعه‌ای در بخش مسکن برای کنترل نوسانات مخرب دوره‌های رکود و رونق، اصلاح قوانین مالیاتی و واگذاری رایگان زمین دستگاه‌ها به وزارت راه و شهرسازیبرای تامین مسکن ارزان قیمت، از دیگر راهکارهای این بسته است که چون بخشی از آنها از ماه‌ها پیش در دستور کار قرار گرفته و بخشی دیگر به دلایل مختلف از جمله نبود انتظام در درون مجموعه دولت، فعلا قابل عملیاتی شدن نیست، نمی‌تواند جزو طرح‌های اولویت‌دار قرار بگیرد.

گروهی از کارشناسان اقتصاد مسکن در نشست پنج‌شنبه با وزیر، ضمن هشدار درباره تضعیف قدرت خرید مسکن خانه‌اولی‌ها و سایر متقاضیان مصرفی، پیشنهاد افزایش سقف وام خرید مسکن را مطرح کردند اما این پیشنهاد بدون آنکه سیاست گذار پولی برای معضل کهنه «در استطاعت نبودن وام‌های موجود به لحاظ اقساط ماهانه فراتر از توان پرداخت خانوارها»، چاره اندیشی نکند، کم اثر خواهد بود. طول دوره بازپرداخت وام خرید مسکن باید همچون کشورهای توسعه‌یافته، به ۲۰ سال افزایش یابد تا مبالغ اقساط ماهانه، تا حدودی کاهش یابد.

در این جلسه، همچنین بر «کنترل فضای روانی بازار مسکن» به‌عنوان عاملی که می‌تواند جهت بازار را به سمت آرام شدن موج خریدها و سطح قیمت‌ها هدایت کند نیز تاکید شد. واسطه‌های ملکی معتقدند،‌ فاکتور «جو روانی منفی» در ماه‌های اخیر اثر قابل توجهی بر بازار معاملات مسکن داشته است.

در این جلسه،‌ نماینده پیمانکاران ساختمانی نیز از موضوعی پرده برداشت که نشان می‌دهد: دولت در موضوع بازآفرینی شهری و نوسازی بافت‌های فرسوده، از واقعیت بی‌خبر است و تدابیر ماه‌های اخیر،‌ هیچ گرهی از این مشکل اساسی در مسیر ورود سرمایه‌گذاران به بافت، باز نمی‌کند. پیمانکاران به دنبال «پنجره واحد» برای ورود به بافت فرسوده هستند و می‌خواهند از این طریق،‌ بوروکراسی مربوط به مجوزهای مختلف در مسیر، برایشان تسهیل شود. معرفی‌نامه‌های مختلف، زمان‌بر بودن اخذ مجوزها، باعث پیچیدگی کار شده است.


مشارکت برای سیاست‌گذاری مسکن

07 (1)

عباس آخوندی با انتشار بسته سیاستی تهیه‌شده از سوی معاونت مسکن در کانال تلگرامی خود، از عموم مردم خواست برای سیاست‌گذاری در بخش مسکن با توجه به تحولات اخیر در بازارهای مختلف، مشارکت کنند. آخوندی رویکرد غالب در این بسته سیاستی را نگاه از درون بخش به مسائل عنوان می‌کند؛ اما در عین حال اشاره کرده است: مباحث اقتصاد کلان بی‌تردید اثر تعیین‌کننده‌ای در موفقیت و شکست سیاست‌ها دارد. وزیر راه و شهرسازی در نوشته تلگرامی خود، از اصول 6گانه‌ای گفته است که به اعتقاد او،‌ برای جلوگیری از تصمیمات هیجانی که معمولا در زمان‌های التهاب بازار گرایش عمومی به سمت آنها می‌رود- در تدوین این بسته رعایت شده است. آخوندی معتقد است: تصمیمات هیجانی نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه گره‌های سخت‌تری را پدید می‌آورد که باید از سقوط در این گرداب پرهیز شود. اصول رعایت شده، «پایبندی به قانون، احترام به حقوق مالکیت، پایبندی به اصول بازار رقابتی و عدم مداخله دولت در بازار، به ‌وجود نیاوردن موجبات عدم قطعیت و بی‌ثباتی در بازار با هدف تداوم سرمایه‌گذاری و افزایش عرضه در بخش، دسترسی آزاد شهروندان به اطلاعات و کاهش انتظارات تورمی در جامعه» است. این اصول، به‌عنوان خطوط قرمز ورود دولت به بازار مسکن، معرفی شده است.

۱۳۹۷/۴/۱۶

رونق واقعی مسکن

رونق واقعی مسکن پس‌از ۵ سال
ارقام مربوط به نرخ رشد ارزش افزوده بخش «ساختمان» و بخش «خدمات مستغلات» در سال ۹۶، بروز «رونق واقعی» در بخشمسکن را تایید می‌کند.

سال گذشته بازار معاملات ملک در تهران و برخی دیگر از مناطق شهری کشور، از رکود خرید و فروش به‌طور کامل خارج شد و بعد از طی مسیر پیش‌رونق در نیمه اول ۹۶، در نیمه دوم سال رونق گرفت. از طرفی،‌ بازار ساخت و ساز و سرمایه‌گذاری‌های ساختمانی بخش خصوصی نیز با تاخیر چندماهه نسبت به بازار معاملات، با تحرک فعالان ساختمانی به دو شکل «افزایش نسبی سرمایه‌گذاری در ساخت و سازهای جدید» و «افزایش چشمگیر سرمایه‌گذاری در پروژه‌های ساختمانی ناتمام» روبه‌رو شد به‌طوری که در اواخر سال گذشته بازار ساخت و ساز نیز وضعیت رونق به خود گرفت. اکنون علاوه بر شاخص‌هایی همچون تیراژ صدور پروانه، حجم ریالی سرمایه‌گذاری ساختمانی و همچنین حجم معاملات ملک که طی ماه‌های اخیر ارقام آنها برای سال ۹۶ اعلام شده بود، شاخصاصلی سنجش رکود یا رونق بخش «ساختمان» که نرخ رشد افزوده بخش است نشان می‌دهد: بخش ساختمان در سال ۹۶ با رونق واقعی مواجه شد. بخش ساختمان از سال ۹۱ وارد مسیر سقوط در میزان ارزش افزوده شد و روند رشد منفی بخش تا تابستان سال گذشته ادامه پیدا کرد. اوج رکود ساختمانی ناشی از سقوط شدید فعالیت بخش خصوصی در بازار ساخت و ساز در نیمه اول سال ۹۵ رقم خورد به‌طوری که در بهار سال ۹۵، ارزش افزوده بخش ساختمان نزدیک به ۲۸ درصد نسبت به مدت مدت مشابه در سال قبل از آن، کاهش پیدا کرد و در تابستان ۹۵ نیز رشد منفی ۴ درصد را تجربه کرد. میانگین نرخ رشد بخش ساختمان (میزان تغییر در ارزش افزوده بخش ساختمان) طی دوره بلندمدت گذشته، حدود ۳ درصد بوده است. با این حال در رکود ساختمانی سال‌های ۹۱ تا ۹۵، این بخش رشد منفی ۳ تا ۱۶ درصد در سال را پشت‌سر گذاشت به‌طوری که در سال‌های ۹۱، ۹۲ و ۹۳، ارزش افزوده بخش ساختمان سالانه ۳ تا ۴ درصد -در هر سال- کاهش پیدا کرد و در سال ۹۴ با اثرگذاری قابل ملاحظه رکود سنگین معاملات مسکن ناشی از طی شدن فرآیند تخلیه حباب قیمتی، سرمایه‌گذاری‌های ساختمانی به‌خصوص در حوزه تکمیل ساختمان‌ها و البته ساخت و سازهای جدید به شدت کاهش پیدا کرد و اثر آن به شکل افت ۴/ ۱۶ درصدی ارزش افزوده بخش «ساختمان» در آن سال (۹۴)، در کارنامه رشد اقتصادی منعکس شد.

در نیمه دوم سال ۹۵، روند تعمیق رکود ساختمانی کند شد به این معنا که شیب رشد منفی در تیراژ صدور پروانه‌ها و همچنین سرمایه‌گذاری ساختمانی، تا حدودی بهبود پیدا کرد. این اتفاق باعث شد شیب تغییرات نرخ رشد ارزش افزوده بخش مسکن در سال ۹۵ مثبت شود. نرخ رشد ارزش افزوده بخش ساختمان در سال ۹۵، به سطح منفی ۱/ ۱۳ درصد رسید که به این ترتیب میزان رشد منفی حدود ۳ واحد درصد کمتر از سال ۹۴ بوده است. ارقام مربوط به نرخ رشد بخش ساختمان در هر یک از ۴ فصل سال ۹۶ مشخص می‌کند، این بخش از تابستان پارسال وارد رونق واقعی شد. ارزش افزوده بخش ساختمان، آخرین رشد منفی در یک دوره ۵ ساله را در بهار سال گذشته تجربه می‌کند. بهار ۹۶، ارزش افزوده بخش ساختمان ۵/ ۳ درصد نسبت به بهار ۹۵ کاهش پیدا کرد اما در تابستان با چرخش اساسی در مسیر رشد، تغییرات ارزش افزوده مثبت می‌شود و ۱/ ۳ درصد نسبت به تابستان ۹۵ افزایش پیدا می‌کند.

ارزش افزوده بخش ساختمان در پاییز سال گذشته ۴/ ۱ درصد و در زمستان نیز ۲ درصد رشد مثبت پیدا کرد. بررسی‌های «دنیای‌اقتصاد» درباره پشت‌صحنه رشد مثبت بخش «ساختمان» در سال ۹۶ نشان می‌دهد: فعالیت بخش خصوصی به شکل سرمایه‌گذاری در بازار ساخت و ساز، عامل اصلی این رشد (در مقایسه با عامل مربوط به سرمایه‌گذاری ساختمانی در پروژه‌های عمرانی دولت) بوده است. در این میان، اثر تمرکز سازنده‌ها و سرمایه‌های ساختمانی بر «تکمیل پروژه‌های مسکونی نیمه‌کاره» بیش از تاثیر ساخت و سازهای جدید بوده است. کارنامه سرمایه‌گذاری‌های ساختمانی در سال ۹۶، تفاوت این دو اثر را توضیح می‌دهد. سال گذشته، میزان رشد سرمایه‌گذاری ساختمانی در حوزه تکمیل ساختمان‌های نیمه‌کاره به مراتب بیشتر از سرمایه‌گذاری در ساختمان‌های جدید بود. به بیان دیگر، اگرچه تیراژ صدور پروانه ساختمانی هم در تهران و هم در کل کشور در سال ۹۶ افزایش چشمگیر پیدا نکرد بلکه فقط رشد در تیراژ پروانه‌ها مثبت شد اما فعالان ساختمانی به جای تعریف پروژه‌های جدید، به علت گرم شدن تنور معاملات خرید مسکن، ترجیح دادند سراغ کارگاه‌های نیمه‌کاره یا در حال ساخت خود بروند و به تکمیل و عرضه آنها به بازار فروش روبیاورند. در بهار و تابستان سال گذشته، میزان سرمایه‌گذاری ساختمانی در ساخت و سازهای جدید به ترتیب ۸ درصد و ۵/ ۴ درصد نسبت به دو فصل مشابه سال ۹۵، افت کرد اما میزان سرمایه‌گذاری برای تکمیل ساختمان‌ها در هر یک از دو فصل اول سال ۹۶، به ترتیب ۱۴ درصد و ۹۰ درصد نسبت به فصول مشابه در سال ۹۵، افزایش یافت. در پاییز پارسال نیز افت ۳ درصدی سرمایه‌های گرفتار در پروژه‌های نیمه‌کاره و رشد سرمایه‌گذاری در پروژه‌های تکمیل شده به میزان مثبت ۲۳ درصد، از تداوم فعالیت رو به افزایش فعالان سازنده‌ها در حوزه تکمیل ساختمان‌ها حکایت داشت. حجم کل سرمایه‌گذاری ساختمانی در کشور در سال ۹۴ افت ۱۳ درصدی و در سال ۹۵ نیز افت ۱۴ درصدی را تجربه کرد. همچنین سرمایه‌گذاری در حوزه تکمیل ساختمان در سال ۹۵ معادل ۳۵ درصد افت کرد. سال قبل از آن نیز این نوع سرمایه‌گذاری با کاهش ۵/ ۱۲ درصدی روبه‌رو شد.

این نحوه سرمایه‌گذاری ساختمانی در سال ۹۶ باعث رشد مثبت ۲/ ۱ درصدی بخش ساختمان شد. سال گذشته، خدمات مستغلات نیز رشد ۲/ ۴درصدی را تجربه کرد. بخش خدمات مستغلات مربوط به دوره بهره‌برداری از ساختمان‌ها است که بخشی از آن به خدمات ارائه شده توسط واسطه‌های ملکی مربوط می‌شود اما سهم بالای این بخش را معادل اجاره واقعی یا احتسابی واحدهای مسکونی تشکیل می‌دهد. سهم بخش «ساختمان» در رشد اقتصادی طی سال‌های گذشته کمتر از سهم بخش «خدمات مستغلات» بوده است. با این حال، به دلیل آنکه تغییرات ارزش افزوده بخش «ساختمان»، تغییر جریان تولید و سرمایه‌گذاری را نشان می‌دهد -در مقایسه با تغییرات ارزش افزوده بخش «خدمات مستغلات» که عمدتا به موجودی ساختمان‌ها وابسته است- ملاک عمل سنجش رشد بخش مسکن به حساب می‌آید. گزارش «دنیای اقتصاد» از آمارهای تازه منتشر شده از سوی بانک مرکزی حاکی است: تولید ناخالص داخلی در سال ۹۶ رقمی معادل ۷/ ۳ درصد افزایش پیدا کرد که به معنی رشد اقتصادی به این میزان در سال گذشته است. سهم بخش ساختمان در رشد اقتصادی سال ۹۶ رقمی معادل ۱/ ۰ درصد بوده است. این در حالی است که بخش ساختمان در سال ۹۵، با سهم منفی ۸/ ۰ درصدی در رشد اقتصادی، اثر کاهنده در حجم تولید ناخالص داخلی کشور داشت؛ اما اکنون، اثر آن به شکل خفیف، افزایشی شده است.

پیش‌بینی رشد بخش مسکن در سال ۹۷

کارشناسان اقتصاد مسکن روز گذشته در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد»، با اشاره به آمار رسمی رشد مثبت بخش مسکن و ساختمان در کارنامه رشد اقتصادی سال ۹۶، وضعیت این بخش در سال ۹۷ را به شکل «تداوم رشد مثبت» پیش‌بینی کردند. «دنیای‌اقتصاد» در زمستان سال ۹۵، رشد بخش مسکن و ساختمان در سال ۹۶ را «مثبت» و «متفاوت از سال‌های قبل از آن»، پیش‌بینی کرده بود. دی ماه سال ۹۵ «دنیای‌اقتصاد» در گزارشی ضمن اعلام نرخ رشد بخش ساختمان در نیمه اول۹۵، نوشت: مطابق پیش‌بینی کارشناسان اقتصاد مسکن، شیب رشد ارزش افزوده بخش ساختمان در سال ۹۶ با توجه به انتظار رونق بخش مسکن و افزایش ساخت و ساز، معکوس خواهد شد. در حال حاضر نیز کارشناسان اقتصاد مسکن معتقدند، رشد مثبت بخش ساختمان در سال جاری ادامه پیدا می‌کند. کارشناسان علت این پیش‌بینی را افزایش ارزش افزوده بخش ساختمان ناشی از افزایش سرمایه‌گذاری به شکل توام در دو حوزه «ساخت و سازهای جدید» و «تکمیل ساختمان‌های نیمه‌کاره» عنوان می‌کنند.

بهروز ملکی کارشناس ارشد اقتصاد مسکن در این باره به «دنیای اقتصاد» گفت: سال گذشته مطابق آنچه انتظار می‌رفت سرمایه‌گذاران ساختمانی به رشد معاملات مسکن واکنش نشان دادند و سرمایه‌گذاری در بازار ساخت و ساز افزایش پیدا کرد. البته عمده رشد سرمایه‌گذاری‌ در حوزه تکمیل ساختمان‌ها بوده است. در سال جاری نیز به نظر می‌رسد تحت تاثیر افزایش صدور پروانه‌های ساختمانی و همچنین تداوم رشد سرمایه‌گذاری در حوزه تکمیل ساختمان‌ها، بخش ساختمان با رشد مثبت مواجه شود. فردین یزدانی در این باره به «دنیای‌اقتصاد» گفت: سال گذشته سرمایه‌گذاران ساختمانی با سیگنال‌های مثبتی که از افزایش حجم معاملات خرید، افزایش تقاضای موثر و همچنین نوسانی شدن قیمت‌ها دریافت کردند، وارد بازار ساخت و ساز شدند. یزدانی، رشد بخش ساختمان و همچنین رشد بخش خدمات مستغلات در سال جاری را مثبت پیش‌بینی کرد.

علی چگینی مدیرکل دفتر اقتصاد مسکن نیز با بیان اینکه، رشد بخش «ساختمان» فراتر از رشد در صدور پروانه‌های ساختمانی بوده است، به «دنیای اقتصاد» گفت: سال گذشته بازار ساخت و ساز بیش از آنچه با پروژه‌های جدید، رونق بگیرد، از محل بازگشت سرمایه‌گذاران به پروژه‌های نیمه‌کاره و شتاب گرفتن فرآیند تکمیل ساختمان‌ها، اثرپذیرفت. البته در حال حاضر تعریف پروژه‌های جدید ساختمانی نیز نسبت به دوره رکود گذشته، رشد چشمگیر پیدا کرده و با توجه به اینکه ساخت و ساز حداقل یک سال به طول می‌انجامد، پیش‌بینی می‌شود امسال نیز مطابق سال گذشته، ارزش افزوده بخش ساختمان با رشد مثبت همراه شود. پروانه اصلانی یک کارشناس دیگر اقتصاد مسکن نیز در گفت‌وگو با «دنیای‌ اقتصاد» تصریح کرد: در سال جاری شاید بتوان سطح مثبت رشد بخش ساختمان را به علت وضعیت یکسری متغیرهای بیرونی از جمله تحولات بازارهای رقیب و اوضاع بین‌المللی، شکننده توصیف کرد اما احتمال تکرار رشد مثبت ارزش افزوده این بخش، بیشتر از احتمال بروز رشد منفی خواهد بود.

تهدید پنهان «خانه‌اولی»‌ها

تهدید پنهان «خانه‌اولی»‌ها
دنیای اقتصاد : خودداری بخشی از خانه اولی‌ها از خرید خانه در بازار مسکن کنونی تحت تاثیر سه عامل، موجب شده در معرض یک تهدید جدی اما پنهان قرار بگیرند. در حالی که تورم مسکن در ماه‌های اخیر روز به روز از قدرت خرید متقاضیان مسکن می‌کاهد، گروهی از خانه اولی‌ها که از هیچ طریق امکان تقویت قدرت خرید و بودجه خود را ندارند، از یافتن آپارتمان متناسب با بودجه و سلیقه خود دلسرد شده و بازار مسکن را موقتا ترک کرده‌اند. با این حال ترک بازار خطای بزرگی است که ممکن است خانه اولی‌ها مرتکب شوند. بررسی‌ها نشان می‌دهد آنها می‌توانند با اتخاذ دو راهکار همچنان در بازار باقی بمانند و خرید خود را انجام دهند تا از تورم آتی قیمت مسکن در امان بمانند و بیش از این از رشد قیمت مسکن متضرر نشوند.
تهدید پنهان «خانه‌اولی»‌ها

به گزارش «دنیای اقتصاد»، خانه اولی‌های وام‌دار عمدتا به دنبال خانه‌هایی در گروه متراژی ۵۰ تا ۶۰ مترمربع هستند. این در حالی است که طی سال‌های اخیر عرضه واحد نوساز در این دامنه متراژ نزدیک به صفر بوده است. به‌طور متوسط ۱۳ درصد از معاملات مسکن متعلق به آپارتمان‌های ۵۰ تا ۶۰ مترمربعی است که اغلب آنها توسط خانه اولی‌ها خریداری می‌شود. این در حالی است که سال گذشته سهم واحدهای ۵۰ تا ۶۰ مترمربع از عرضه نوسازها، صفر بوده است. به عبارت دیگر در سال ۹۶ هیچ واحد تکمیل‌شده‌ای در این محدوده متراژی به بازار مسکن عرضه نشده است. در سال ۹۵ نیز عرضه واحدهای این گروه متراژی زیر ۵/ ۰ درصد بوده و به این ترتیب می‌توان ادعا کرد هیچ عرضه جدید و واقعی در این گروه متراژی وجود ندارد.

این آمارها نشان می‌دهد اگر مالکان واحدهای ۵۰ تا ۶۰ مترمربعی موجود در تهران که عمدتا میانسال و قدیمی‌ساز هستند، تصمیمی برای فروش به قصد تبدیل به احسن ملک خود نداشته باشند، عملا خانه اولی‌ها هیچ گزینه‌ای برای تملک پیش‌رو ندارند. همچنین عمده خانه اولی‌ها از خرید آپارتمان نوساز ناتوان خواهند بود، چراکه بودجه آنها برای خرید واحدهای بزرگ‌تر از ۶۰ مترمربع کافی نیست و اگر هم بخواهند در همین دامنه متراژ خرید کنند، ناگزیر هستند واحدهای چند ساله را تملک کنند. از سوی دیگر علاوه بر خانه اولی‌ها، در دوره کنونی که رونق به معاملات مسکن بازگشته، گروه‌های دیگر نیز متقاضی خرید مسکن هستند و بخشی از تقاضای غیرمصرفی در بازار هم به دنبال تملک واحدهای کوچک متراژ ۵۰ تا ۶۰ مترمربعی است. این موضوع در کنار عرضه صفر واحدهای نوساز کوچک‌متراژ، شرایط را برای خانه‌اولی‌ها سخت‌تر کرده است.

در چنین شرایطی، عامل سومی که شرایط را برای خانه اولی‌ها دشوار کرده، «خودداری از عرضه» است. تورم قیمت مسکن که اززمستان سال گذشته تاکنون سرعت گرفته، سبب شده عده زیادی از فروشنده‌ها از عرضه فایل‌های خود در بازار به امید افزایش قیمت بیشتر در ماه‌های آتی خودداری کنند. به این ترتیب نه تنها عرضه واحدهای جدید ۵۰ تا ۶۰ مترمربعی صفر است، بلکه حتی بسیاری از کسانی که قصد فروش واحدهای چند ساله چه در این گروه متراژ و چه در سایر گروه‌های متراژی (عمدتا زیر ۱۰۰ مترمربع) را داشته‌اند، فعلا از تصمیم خود منصرف شده‌اند. کمبود فایل به‌عنوان چالش اصلی پیش‌روی خانه اولی‌ها است که موجب شده یافتن گزینه مناسب برای خرید توسط خانه اولی‌ها دشوارتر شود.

سه عامل دشوارکننده شرایط برای خرید مسکن خانه‌اولی‌ها یک تهدید پنهان را نیز برای آنها رقم زده است؛ چراکه از ماه‌های گذشته تاکنون موعد دریافت تسهیلات صندوق پس‌انداز مسکن یکم عده زیادی از خانه اولی‌ها فرارسیده که هنوز بخشی از آنها نسبت به خرید اقدام نکرده‌اند و برخی نیز در هفته‌های آتی به زمان سررسید دوره سپرده‌گذاری خود می‌رسند که باید به زودی وارد بازار شوند. اما واقعیت این است که خانه اولی‌ها در زمان افتتاح حساب یکم در سال‌های ۹۵ و ۹۶ که دوره پیش‌رونق معاملات سپری می‌شد، تصویر کاملا متفاوتی با شرایط امروز بازار داشتند. آنها چشم‌اندازی از ویژگی‌های آپارتمانی که قدرت خرید آن را پس از سررسید سپرده‌گذاری و دریافت وام یکم خواهند داشت، برای خود ترسیم کرده بودند که با واقعیت‌های زمان افتتاح حساب همخوان و حتی قدری افزایش قیمت احتمالی نیز در آن لحاظ شده بود. اما موج افزایش قیمت مسکن از دی ماه سال گذشته قدرت گرفت و این وضعیت موجب شد میانگین قیمت مسکن در تهران در حال حاضر در مقایسه با یک سال قبل با ۵/ ۱ میلیون تومان افزایش به حدود ۶ میلیون تومان برسد.

به این ترتیب خانه اولی‌ها امروز با تصویری که از ابتدا برای خانه مطلوب خود ترسیم کرده بودند، وارد بازار می‌شوند اما با شرایط قیمتی جدید و نیز مشکلات سه‌گانه در عرضه واحدهای ۵۰ تا ۶۰ مترمربعی که پیش‌تر ذکر شد، از یافتن گزینه مطلوب ناکام می‌مانند. در نتیجه تهدید پنهانی که خانه اولی‌ها را تهدید می‌کند، این است که با وجود رسیدن موعد دریافت تسهیلات، از خرید مسکن ناامید و موقتا منصرف ‌شوند، به این امید که در ماه‌های آینده تلاطم قیمتی فعلی در بازار مسکن به نقطه پایانی برسد و حباب قیمتی احتمالی تخلیه شود یا اینکه بتوانند قدرت خرید خود را به نوعی افزایش دهند.

انصراف از خرید از سوی خانه اولی‌ها موجب می‌شود قدرت خرید آنها ماه به ماه کمتر شود، چراکه قیمت ملک از ابتدای دوره پیش‌رونق در آغاز سال ۹۵ تا نیمه اول سال گذشته دچار ریز نوسان (افزایش خفیف) بود و در نیمه دوم پارسال نیز پرش قیمتی زمستانی را تجربه کرد. به دنبال این روند شاهد بروز یک تشنج قیمتی در اردیبهشت ماه نیز بودیم و به همین خاطر کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند احتمال نوسان قیمت مسکن در ماه‌های آتی نیز وجود دارد. هرچند این نوسان قیمت به نفع رونق پایدار معاملات نخواهد بود اما ممکن است با تشخیص غلط فروشنده‌ها، رشد قیمت مسکن با روندی کندتر از دوره اخیر، همچنان ادامه پیدا کند. به این ترتیب هر اندازه که خانه اولی‌ها دیرتر نسبت به خرید اقدام کنند، بیشتر از تورم مسکن اثر می‌پذیرند و قدرت خرید تسهیلات و در نتیجه قدرت خرید آنها کمتر خواهد شد.

از سوی دیگر به سپرده‌های صندوق پس‌انداز مسکن یکم سودی تعلق نمی‌گیرد. بنابراین هر اندازه که مبلغ سپرده مدت بیشتری در صندوق باقی بماند، از این بابت نیز ضرر و زیان متوجه خانه اولی‌ها خواهد شد، چراکه اگر مبلغ سپرده که در تهران ۴۰ میلیون تومان است، در حساب‌های بانکی دیگر سپرده‌گذاری می‌شد، سود متناظر با مصوبات بانک مرکزی به آن تعلق می‌گرفت در حالی که سپرده‌گذاری در صندوق یکم، قرض‌الحسنه و فاقد سود است. بر این اساس هر چه خرید مسکن توسط خانه اولی‌ها دیرتر انجام شود، آنها باید هزینه بیشتری را متحمل شوند. به گزارش «دنیای اقتصاد»، ظاهر ماجرا این است که بخش زیادی از خانه اولی‌ها از این تهدید بی‌خبر بوده و متوجه آن نیستند. برای همین از آن به‌عنوان نوعی تهدید پنهان یاد می‌شود.

بانک عامل بخش مسکن با انجام یک تحقیق تلفنی در سال گذشته، سه عامل اصلی را که موجب می‌شود خانه اولی‌ها با وجود اینکه نوبت دریافت تسهیلات صندوق یکم‌شان فرا رسیده، وارد بازار نشده و در واقع از صندوق خارج نشوند را شناسایی کرد. عامل اول این بود که آنها دارایی‌های متعلق به خود یا خانواده داشتند که تبدیل به نقدینگی کردن آن قدری زمانبر بود. مهم‌ترین این دارایی‌ها سپرده‌های بانکی بود که تحت تاثیر نرخ سود بالا در نیمه اول سال گذشته، دچار چسبندگی شده بود و صاحبان سپرده انتظار دریافت سود بیشتری را داشتند و در نتیجه بلافاصله پس از رسیدن موعد دریافت وام، وارد بازار مسکن نشدند. عامل دوم این بود که نوبت وام یکی از زوجین رسیده اما سپرده‌گذاری برای همسر وی آغاز می‌شود. در نهایت سومین عامل تاخیر در خروج از صندوق یکم، طولانی شدن فرآیند جست‌وجوی فایل مناسب در بازار مسکن بود. به این ترتیب سال گذشته که بازار مسکن هنوز وارد فاز رونق کامل نشده و میزان خرید و فروش به سطح فعلی نرسیده بود و بالطبع، تعداد فایل‌های مناسب خانه اولی‌ها در بازار بیشتر بود نیز عامل سخت یافتن گزینه مناسب خود را در طولانی شدن روند خرید مسکن نشان داده بود. اما امسال که رونق به بازار بازگشته و عده‌ای از عرضه فایل‌های خود به امید افزایش قیمت آتی منصرف شده‌اند، کمبود فایل بیش از پیش مشهود شده و در نتیجه وزن این عامل در متوقف ماندن خانه اولی‌ها بیشتر شده است.

بررسی‌ها نشان می‌دهد در همین شرایط سخت نیز دو راه برای رفع این تهدید پنهان برای خانه اولی‌ها وجود دارد. راه اول این است که آنها خانه‌ای را خریداری کنند که انتخاب نهایی‌شان محسوب نمی‌شود، اما با خرید آن دست‌کم از تورم آتی مسکن محفوظ مانده و از وام خود نیز در موعد مقرر استفاده می‌کنند و از ناحیه طولانی شدن دوره سپرده‌گذاری با وجود رسیدن موعد دریافت وام، متضرر نمی‌شوند. خانه اولی‌ها می‌توانند دست‌کم یک تا دو سال بیشتر اجاره‌نشین باقی بمانند و خانه خریداری شده را به‌صورت رهن و اجاره در اختیار مستاجر قرار دهند. سپس در شرایطی که بازار به آرامش رسید و مشکل عرضه برطرف شد و البته قدرت خرید آنها نیز با پس‌انداز بیشتر یا به هر شکل دیگری قدری افزایش یافت، خانه خود را فروخته و گزینه مطلوب را قدری دیرتر خریداری کنند.

راه دوم دور زدن این تهدید پنهان نیز این است که آنها از ابتدا گزینه مطلوب خود را خریداری کنند و به بیان دیگر خانه‌ای را بخرند که از قدرت خرید واقعی آنها ارزش بیشتری دارد. طبعا تصور می‌شود که با بودجه محدود امکان خرید چنین خانه‌ای وجود ندارد. اما راهکار این است که کسری بهای خانه را از طریق رهن کامل تامین کنند و دوره بیشتری مستاجر باقی بمانند تا بتوانند به تدریج بهای رهن کامل را تامین کرده و به خانه خود نقل مکان کنند. به‌عنوان مثال فردی با قدرت خرید ۳۵۰ میلیون تومان (مجموع وام و نقدینگی) که ۵۰ میلیون تومان از این رقم را به‌عنوان ودیعه نزد موجر دارد، می‌تواند خانه‌ای به بهای ۴۵۰ میلیون تومان خریداری کند و آن را به بهای حدود ۱۰۰ تا ۱۲۰ میلیون تومان رهن کامل در اختیار مستاجر قرار دهد. به این ترتیب وی می‌تواند بخشی از ودیعه را صرف خرید خانه کند و به ازای آن اجاره‌بهای بیشتری بپردازد و در عین حال کسری مالی برای خرید خانه مطلوب خود را نیز از طریق رهن کامل تامین کند. این فرد قاعدتا باید دوره بیشتری را اجاره‌نشین باقی بماند تا بتواند مبلغ رهن را تامین کرده و خود به جای مستاجر، به ملک خریداری شده نقل مکان کند.

آنچه مهم است و کارشناسان توصیه می‌کنند، این است که خانه اولی‌ها نباید منفعل عمل کنند، بلکه باید به هر نحو ممکن در بازار کنونی بهترین خرید را انجام دهند و فرصت را از دست ندهند.

هفت‌خوان وام مسکن یکم

هفت‌خوان وام مسکن یکم
مسیر تقاضای مصرفی برای دسترسی به وام خرید مسکن علاوه بر دست‌اندازهایی که دارد، با سنگ‌اندازی‌هایی از سوی برخی از شعب بانک عامل بخش مسکن دشوارتر شده است. سپرده‌گذاران صندوق پس‌انداز مسکن یکم در صورتی ‌به وام یکم دست پیدا می‌کنند که بتوانند از هفت‌خوانی که پیش‌روی آنها قرار می‌گیرد عبور کنند و در این مسیر تامین فیش حقوقی با مبلغ تا سه برابر اقساط تسهیلات، سخت‌ترین خوان به شمار می‌آید که اغلب تسهیلات‌گیرندگان را زمین‌گیر می‌کند. رفتارهای سلیقه‌ای برخی از شعب بانک عامل بخش مسکن نیز علاوه بر اینکه این هفت‌خوان را دشوارتر کرده، به منزله یکی از عوامل ضد رونق در بخش مسکن عمل می‌کند. در صورتی که این دست‌اندازها و موانع برطرف نشود، عملکرد صندوق پس‌انداز مسکن یکم و بانک عامل بخش مسکن که بر اساس سیاست‌های مصوب بالادستی، ماموریت دارد بازار مسکن را به فاز رونق هدایت کند، دچار اختلال خواهد شد و موجب می‌شود سیاست‌های بخش مسکن به هدف تعیین‌شده اصابت نکند. موانع و سنگ‌اندازی‌های دریافت تسهیلات خرید مسکن عمدتا از جنسی است که رفع آنها در اختیارات بانک عامل بخش مسکن قرار دارد و ارتباطی با مسائلی همچون کمبود اعتبار و تنگناهای بودجه‌ای ندارد. اغلب این موانع پیش‌روی متقاضیان دریافت تسهیلات از محل اوراق مسکن نیز قرار دارد.

به گزارش «دنیای اقتصاد»، نخستین مانعی که به‌عنوان خوان اول دریافت تسهیلات صندوق یکم عمل می‌کند، «تامین مبلغ سپرده» است. برای اینکه پس از یک سال بتوان از سقف تسهیلات صندوق یکم در تهران برخوردار شد، باید ۴۰ میلیون تومان به مدت یک سال در بانک عامل بخش مسکن سپرده‌گذاری شود. با وجود اینکه سقف سپرده در حساب‌های یکم ۴۰ میلیون تومان اعلام شده، در حال حاضر میانگین مبلغ سپرده‌گذاری‌شده در حساب‌های افتتاح شده حدود ۳۰ میلیون تومان است و این یعنی تسهیلات‌گیرندگان یا باید در سررسید یک‌ساله به دریافت وام کمتر از سقف رضایت دهند یا اینکه مدت سپرده‌گذاری آنها یک یا چند دوره شش‌ماهه افزایش یابد تا بتوانند از وام ۸۰ میلیونی برخوردار شوند.

اما کسانی که بتوانند از این خوان عبور کرده و مبلغ مورد نیاز برای سپرده‌گذاری را تامین کنند، در خوان بعدی باید جواب استعلام فرم «ج» را اخذ و به شعب ارائه کنند. به‌طور کلی استفاده از تسهیلات صندوق پس‌انداز یکم تنها در صورت خانه‌اولی بودن میسر است (به استثنای خرید ملک در بافت فرسوده) و این یعنی وام‌گیرنده نباید قبلا از امتیاز دولتی اعم از وام، زمین و نظایر آن برای خانه‌دار شدن استفاده کرده باشد. برای این منظور لازم است استعلام فرم «ج» انجام شود و جواب آن در اختیار شعبه قرار گیرد. اما مرجع ارائه‌کننده جواب استعلام مذکور در بدو ورود متقاضی به وی اعلام می‌کند که یک هفته تا ۱۰ روز بعد مراجعه کند. به این ترتیب فرآیند اخذ نامه از شعب برای استعلام و نیز انجام استعلام و ارائه جواب به شعبه عموما معطلی زیادی دارد.

در خوان سوم متقاضی دریافت وام مسکن باید نسبت به تامین ضامن اقدام کند. این در حالی است که در ضوابط اعلام شده برای ارائه تسهیلات که در سایت بانک عامل بخش مسکن اعلام شده، هیچ اشاره‌ای به تامین ضامن نشده است، چراکه سند ملک خریداری‌شده طبق ضوابط در رهن بانک قرار می‌گیرد و به‌عنوان قوی‌ترین ابزار برای تضمین اصل و سود تسهیلات خرید مسکن عمل می‌کند. با این حال تحقیقات میدانی «دنیای اقتصاد» و پیگیری گزارش‌ها و گلایه‌مندی‌های متقاضیان دریافت وام مسکن نشان می‌دهد عمده شعب بانک در اولین مراجعه متقاضی دریافت وام پس از مدت سپرده‌گذاری و نیز در اولین مراجعه هنگام افتتاح حساب برای خرید اوراق و دریافت‌ این نوع تسهیلات، شرط تشکیل پرونده را داشتن حداقل یک ضامن و عمدتا دو ضامن اعلام می‌کنند. آنها پافشاری زیادی روی معرفی ضامن دولتی دارند و در غیر این صورت به فیش حقوقی معتبر بخش خصوصی رضایت می‌دهند. به این ترتیب در بخش اخذ تضامین بازپرداخت تسهیلات، عمده شعب بانک عامل بخش مسکن سلیقه‌ای عمل می‌کنند، یعنی هر شعبه در این زمینه به نحو دلخواه خود با متقاضیان وام رفتار می‌کند. این در حالی است که بسیاری از متقاضیان خرید مسکن به ضامن دارای فیش دارای امکان کسر از حقوق دسترسی ندارند و در نتیجه سختگیری شعب در زمینه معرفی ضامن، موجب شکل‌گیری یک بازار سیاه برای فیش‌های حقوقی به ویژه از نوع دولتی شده است. در حال حاضر شرکت‌هایی وجود دارند که با معرفی ضامن دولتی، هزینه‌های هنگفت چند میلیونی (بعضا تا ۳ میلیون تومان) دریافت می‌کنند و به این ترتیب هزینه دسترسی به تسهیلات خرید مسکن را افزایش می‌دهند.

در خوان بعدی وام‌گیرندگان باید فیش حقوقی خود را ارائه دهند و برخی از شعب فیش حقوقی با ارقام خاصی را درخواست می‌کنند، به نحوی که مبلغ قسط از حدود ۳۰ درصد از کل حقوق دریافتی تجاوز نکند. این خوان در زمره سخت‌ترین مراحل دریافت وام مسکن است چراکه دریافتی بسیاری از خانه‌اولی‌ها حداقل حقوق و دستمزد یا قدری بالاتر است. کف اقساط وام مسکن در حالت انفرادی برای وام یکم با سود ۶ درصد و با احتساب وام ۲۰ میلیونی جعاله که اغلب آن را نیز در کنار وام مسکن دریافت می‌کنند، یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان و با سود ۸ درصد یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان است. همچنین در مورد وام اوراق، کف اقساط در تهران با احتساب جعاله حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است. بر این اساس شعب از متقاضیان دریافت هر دو نوع تسهیلات تقاضای فیش کسر از حقوق ۴ میلیون تومانی می‌کنند که تامین آن تقریبا ناممکن است. وجود این خوان در فرآیند دریافت تسهیلات به هیچ وجه با سیاست‌های بالادست شبکه بانکی همخوانی ندارد و موجب می‌شود بسیاری از کسانی که قصد دریافت وام مسکن دارند، در همین مرحله متوقف شوند.

در مقررات پرداخت تسهیلات خرید مسکن بانک عامل بخش مسکن قید شده که شعب باید اطمینان حاصل کنند که متقاضی توان بازپرداخت به موقع وام در سررسید اقساط را دارد. این در حالی است که برخی از شعب ساده‌ترین راه را برای این منظور انتخاب می‌کنند و آن مطالبه فیش حقوقی چند میلیونی است. در این بین شعبی نیز وجود دارند که به کلی از پرداخت تسهیلات به افرادی که مشاغل آزاد دارند و اصلا فیش حقوقی برای آنها معنا پیدا نمی‌کند، خودداری می‌کنند. آنها حتی از بررسی گردش حساب برای اطمینان از امکان بازپرداخت اقساط سر باز می‌زنند و جواز کسب را نیز که سند معتبری برای اشتغال فرد است، نمی‌پذیرند. برای صورت مساله اعتبارسنجی متقاضیان وام مسکن، راه‌های اعتبارسنجی متعددی وجود دارد که می‌تواند بازی برد – برد را رقم بزند یعنی هم متقاضی بدون فیش حقوقی، امکان دریافت وام مسکن داشته باشد و هم بانک از بابت وصول اقساط مطمئن باشد.

خوان پنجم مسیر دریافت وام خرید مسکن از محل صندوق یکم، به شرط سنی که برای آپارتمان‌های مورد معامله تعیین شده باز می‌گردد. وام یکم تنها به آپارتمان‌هایی تعلق می‌گیرد که سن بنای آنها از تاریخ صدور پروانه ۱۵ سال باشد. این در حالی است که در ماه‌های اخیر نوسان قیمت مسکن موجب شیفت تقاضا از آپارتمان‌های نوساز و میان‌سال به آپارتمان‌های کهنسال و قدیمی‌ساز شده است. در حال حاضر ۱۶ درصد از معاملات مسکن در تهران در گروه سنی ۱۶ تا ۲۰ سال ساخت انجام می‌شود که این میزان در سال گذشته ۱۱ درصد بود. همچنین ۳۰ درصد از معاملات ماهانه مسکن در گروه سنی ۱۱ تا ۲۰ سال ساخت انجام می‌شود. سال گذشته سهم واحدهای نوساز تا ۵ سال ساخت از کل معاملات ۵۰ درصد بود اما با این تغییر مسیر تقاضا، سهم نوسازها به حدود ۴۲ درصد تنزل یافته است. با این حال شرط «سن بنای تا ۱۵ سال» برای وام یکم هیچ تغییری نکرده و انتظار می‌رود بانک عامل بخش مسکن به دنبال حل این مشکل از طریق بازنگری در ضوابط باشد. اگر بانک بتواند شرط سن بنا را حذف کرده یا افزایش دهد، به تنظیم میزان ساخت‌وسازها در بازار مسکن نیز کمک کرده و میل به تخریب زودرس آپارتمان‌ها را کاهش می‌دهد. چند سال قبل که ضابطه شرط سنی برای وام مسکن منظور شد، این نگرانی وجود داشت که فقدان شرط سنی موجب شود وام مسکن خلاف جهت رونق ساخت و ساز عمل کند، اما این تحلیل مربوط به شرایط گذشته بازار ملک است. اکنون نیاز به ساخت و ساز باید در سطحی متعارف و معقول تنظیم تا نیاز کشور به سالانه ۱۰۰ هزار واحد مسکونی تامین شود. در دوره اوج رونق ساخت و ساز آفت تخریب زودرس ساختمان‌ها نیز وجود داشت که حذف شرط سنی در شرایط فعلی بازار می‌تواند از بروز این آفت جلوگیری کند.

در خوان ششم لازم است شرایط ملک از نظر مقاومت لرزه‌ای با آنچه بانک درخواست می‌کند منطبق باشد، به نحوی که روی گواهی پایان کار، مهر «عدم رعایت آیین‌نامه ۲۸۰۰» درج نشده باشد.  خوان هفتم نیز به ماجرای افتتاح حساب برای درخواست وام باز می‌گردد. تحقیقات میدانی «دنیای اقتصاد» حاکی است برخی از شعب بانک مسکن خریدار ملک را ملزم می‌کنند به نزدیک‌ترین شعبه به آپارتمان خریداری شده مراجعه کند. این در حالی است که اتفاقا در بسیاری از موارد متقاضیان وام ترجیح می‌دهند در نزدیکی محل کار خود افتتاح حساب کنند یا حتی ممکن است در شعبه نزدیک محل کار، حساب داشته باشند. در این بین طبق ضوابط اعلامی در سایت بانک عامل بخش مسکن، حتی امکان انتقال امتیاز وام از یک شهر به شهر دیگر تحت شرایطی وجود دارد. در چنین شرایطی رفتار سلیقه‌ای شعب موجود در یک شهر از بابت اجبار به افتتاح حساب در نزدیک‌ترین شعبه به واحد مسکونی قابل توجیه نیست؛ به ویژه از این بابت که ممکن است محل خرید ملک در فاز جست‌وجو تغییر کند.

به گزارش «دنیای اقتصاد»، در حال حاضر بیش از ۴۰۰ هزار نفر سپرده‌گذار در صندوق پس‌انداز مسکن یکم وجود دارد و این در حالی است که تنها حدود ۶۰ هزار نفر وام خود را دریافت کرده‌اند. البته موعد دریافت تسهیلات برای برخی از سپرده‌گذاران هنوز فرا نرسیده است اما یکی از عللی که اکنون حجم خروج از صندوق یکم با دریافت وام به مراتب کمتر از تعداد ورودی‌های صندوق و افتتاح حساب است، توقف خانه‌اولی‌ها پشت یک یا همه هفت‌خوان دریافت وام است. از طرفی همین هفت‌خوان بعضا با جنسی متفاوت برای متقاضیان وام اوراق نیز وجود دارد. پروسه خرید اوراق مسکن به جای مبلغ سپرده، خوان اول دریافت وام اوراق است. مساله اخذ ضامن و فیش کسر از حقوق نیز به همان شکل وجود دارد. همچنین شرط سن بنای ۲۰ ساله در مورد این آپارتمان‌ها نیز به طریق مشابه برای متقاضیان مسکن دردسرساز شده است.

رفتار سلیقه‌ای شعب در ارجاع متقاضیان افتتاح حساب برای خرید اوراق به شعبه نزدیک محل سکونت یا محل خرید ملک نیز از دیگر موانع پیش‌روی متقاضیان وام اوراق است. همه این موارد موجب می‌شود حتی اگر فرد قدرت عبور از هفت‌خوان دریافت وام را داشته و بتواند از مسیر پردست‌انداز استعلام‌ها و بوروکراسی اداری عبور کند، عموما دست‌کم یک ماه زمان را برای طی این مسیر اختصاص دهد.

از سوی دیگر برخی از خانه‌اولی‌ها گرفتار «عدم شفافیت نقطه ورود به صندوق یکم» می‌شوند. بسیاری از عوامل انجام افتتاح حساب یکم برای متقاضیان، هیچ اشاره‌ای به هفت‌خوان مذکور نمی‌کنند و این موضوع سبب می‌شود خانه‌اولی‌ها این طور تصور کنند که شرط برخورداری از وام، صرفا سپرده‌گذاری به مبلغ مشخص در مدت مشخص است و مسیر ساده‌ای پیش‌رو دارند در حالی که به محض تقاضای وام، پشت دست‌اندازهای متعدد متوقف می‌شوند. چه بسا در صورتی که زمان افتتاح حساب از شرایط تضامین مورد تقاضای برخی شعب مطلع شوند، برنامه خود را تغییر داده و به کلی از سپرده‌گذاری حداقل یک‌ساله در بانک منصرف شوند. بررسی‌ها نشان می‌دهد ریشه سختگیری شعب درباره تضامین وام به‌رغم وجود سند ملک در رهن بانک، مطالبات معوق بانک از وام‌گیرندگان قبلی مسکن است. شرایط اقتصادی سال‌های اخیر موجب شده بانک‌ها نتوانند بخشی از تسهیلات پرداختی را به جریان نقدی تبدیل کنند اما این نباید دلیلی برای سنگ‌اندازی در مسیر دریافت وام برای سایر متقاضیان باشد.

کروکی رونق در بازار مسکن

 

دنیای اقتصاد: قیمت مسکن و نرخ بازدهی ساخت‌و‌ساز در 22 منطقه تهران، از «23 متغیر» به‌عنوان «بازیگردانان اصلی» بازار ملک – از بین سایر متغیرهای درونی و بیرونی – تاثیر می‌پذیرد؛ به‌گونه‌ای‌که شرایط کمی متغیرها در مناطق مختلف، «نوسانات متفاوت» را برای شاخص‌های ملکی هر منطقه رقم می‌زند. یک مطالعه در این باره،‌ ضمن تقسیم‌بندی پایتخت به سه دسته مناطق حداقلی، متوسط و لوکس، «کروکی رونق مسکن» را در قالب مناطق دارای اولویت سرمایه‌گذاری، به سازنده‌ها معرفی کرده است. زمان تشکیل رکود – رونق و نحوه رشد قیمت مسکن برآورد شده است.

 

یک معما در بازار املاک شهر تهران که تاکنون مورد سوال هم سرمایه‌گذاران ساختمانی و هم متقاضیان مسکن قرار داشته و اکنون نیز مطرح است، در جریان تحقیق برای «چگونگی دستیابی به رونق متفاوت از دوره انحرافی گذشته»، پاسخ داده شد. به گزارش «دنیای اقتصاد»، مطالعات یک تیم دانشگاهی درباره «راز نوسانات قیمت مسکن در مناطق 22 گانه شهر تهران» که با هدف معرفی «نقشه راه سرمایه‌گذاری کم‌ریسک و پرفایده برای فعالان ساختمانی» انجام شده است، نشان می‌دهد علت «نوسان متفاوت قیمت مسکن» و «اختلاف نرخ بازدهی ساخت و ساز» در مناطق مختلف پایتخت، به «شکل» اثرگذاری متغیرهای درونی و بیرونی بازار ملک بر این دو شاخص در هر منطقه از شهر برمی‌گردد.

تاکنون تحقیقات متنوعی درباره مولفه‌های موثر بر قیمت مسکن از سوی گروه‌های مختلف دانشگاهی و پژوهشگران اقتصادی انجام شده اما آنچه مطالعه اخیر را از نگاه عوامل آن، «متفاوت» و «بدیع» کرده،‌ رصد بازار مسکن تهران به‌صورت «منطقه به منطقه» به جای «بررسی کلی شهر» است که سبب شده از معمای «دامنه قابل توجه نرخ رشد قیمت مسکن در 22 منطقه و همچنین تفاوت آثار رکود-رونق در مناطق مختلف» رمزگشایی شود.

نتایج این مطالعه حاکی است: از بین انواع متغیرهای اثرگذار بر قیمت مسکن در تهران، «23 متغیر» به‌عنوان «گروه اصلی بازیگردان بازار ملک»، بیشترین تاثیر را بر شاخص‌های بازار مسکن وارد می‌کند. متغیرهای منتخب از بین انواع مولفه‌های درونی همچون «قیمت زمین، تغییرات اجاره بها و…» و همچنین 10 متغیر بیرونی از جمله «قیمت ارز، نرخ تورم، دستمزد، پس‌انداز خانوار، نرخ رشد جمعیت،‌ درآمد سرانه،‌ حجم نقدینگی، حجم سرمایه‌گذاری، نرخ رشد اقتصادی و نرخ بازدهی بازارهای رقیب» گزینش شده به‌طوری که شاخص انتخاب 23 متغیر، «بیشترین اثرگذاری نسبی» بوده است.

یافته‌های این مطالعه که توسط حسین فضلی‌زاده، مهدی روانشادنیا و حامد کاشانی انجام شده و جزئیات کامل آن در فصلنامه اقتصاد مسکن به چاپ رسیده است، مشخص می‌کند: دستیابی سرمایه‌گذاران ساختمانی و خریداران مسکن به اطلاعات مربوط به «نحوه تاثیرپذیری بازار مسکن هر منطقه تهران از 23متغیر» می‌تواند تکلیف «سه ناشناخته بازار ملک» را روشن سازد.

فعالان بازار ملک با شناسایی عملکرد بازیگردانان قیمت مسکن در مناطق مختلف، می‌توانند برآوردی قابل اتکا از آینده «تغییرات قیمت مسکن، بازدهی ساخت و ساز و زمان شکل‌گیری دوره‌های رکود و رونق» به‌عنوان سه ناشناخته بازار پیدا کنند و با تشخیص و سنجش «زمان درست ورود به بازار، ماندن در بازار یا خروج از بازار»، ریسک فعالیت در این بازار را برای خود به کمترین حد ممکن کاهش دهند.

نتایج به‌دست آمده درباره نحوه اثرگذاری «23متغیر» که از روی داده‌های آماری مربوط به بازار مسکن و شاخص‌های اقتصادی سال‌های 70 تا 93 بررسی شده است، نشان می‌دهد: مناطق مختلف تهران بر حسب شکل کار بازیگردانان بازار ملک، به سه دسته «مناطق حداقلی»، «مناطق متوسط» و «مناطق لوکس» قابل طبقه‌بندی است به‌طوری که «سرعت اثرگذاری و شدت اثرگذاری» هر یک از 23 متغیر در مناطق یک دسته با دسته دیگر متفاوت است و در عین حال، این تفاوت در بین مناطق داخل یک دسته نیز معنادار می‌تواند باشد.

«مناطق حداقلی» دربرگیرنده محله‌هایی با آپارتمان‌های ارزان‌تر و خانوارهای با توان مالی کمتر از سایر مناطق شهر می‌شود و شامل مناطق 10 و 15 تا 19 است. در این مناطق، متوسط هزینه ساخت مسکن مترمربعی 700هزار تومان و میانگین مساحت واحدها 50 تا 70 مترمربع است.

در «مناطق متوسط» که 10 منطقه شهر را شامل می‌شود متوسط هزینه ساخت متری حدود یک میلیون تومان و متوسط مساحت آپارتمان‌ها نیز 75 تا 100 مترمربع برآورد می‌شود که عمدتا محل سکونت دهک‌های میانی است.

در «مناطق لوکس» که 6 منطقه از جمله مناطق یک تا سه را شامل می‌شود، ویژگی بازار مسکن بر «واحدهای بزرگ متراژ بیش از 100 مترمربع و هزینه ساخت متری تا 5/ 1 میلیون تومان» خلاصه می‌شود.

یافته‌های مطالعه صورت گرفته درباره تفاوت بازار مسکن در مناطق مختلف تهران حاکی است به دلیل ناهمگن بودن بازار ملک در پایتخت ناشی از اثرگذاری متفاوت 23 متغیر بر بازار، هزینه ساخت و ساز، قیمت مسکن و همچنین سرمایه اولیه مورد نیاز برای ساخت و ساز در هر منطقه با منطقه دیگر که حتی می‌تواند مجاور آن باشد، تفاوت اساسی دارد.

مهم‌ترین هدف در این تحقیق، ارائه کروکی «رونق پایدار ساختمانی» به سرمایه‌گذاران ساختمانی برای جلوگیری از تکرار «رونق انحرافی سال‌های 90 تا 92» است. در دوره قبلی رونق،‌ به دلیل ناشناخته بودن سه پارامتر در بازار ملک، مسیر غلط سرمایه‌گذاری‌های ساختمانی منجر به رشد شدید عرضه غیرمصرفی و فاقد تقاضای موثر در بازار مسکن شد و تبعات آن در رکود سال‌های 93 تا 95 به شکل افزایش خانه‌های خالی و لوکس در مناطق شمالی شهر شد.

در مقطع فعلی سرمایه‌گذاران ساختمانی با اطلاع از «سرعت اثرگذاری» و «شدت اثرگذاری» هر یک از 23 متغیر بازیگردان قیمت مسکن در مناطق مختلف پایتخت، می‌توانند از طریق تشخیص پتانسیل و ظرفیت بازار برای عرضه یا نبود استعداد کافی در منطقه برای عرضه، مکان مناسب برای سرمایه‌گذاری و ساخت و ساز را در شهر برای خود انتخاب کنند.

23 متغیر موثر بر قیمت مسکن، در سه دسته «متغیرهای مرتبط با بازار مسکن، متغیرهای موثر بر سمت تقاضا و متغیرهای موثر بر سمت عرضه»،‌ تقسیم‌بندی شده است.

کروکی طراحی شده از روی این 23 متغیر برای «رونق ساختمانی در تهران» نه تنها برای سازنده‌ها که برای سیاست‌گذار بخش مسکن نیز قابل استفاده است. سیاست‌گذار با بررسی چگونگی رفتار متغیرهای اثرگذار بر بازار مسکن مناطق مختلف تهران، می‌تواند «نیاز مناطق مختلف شهر به محرک‌های سمت تقاضا و عرضه» را با اعمال انعطاف منطقه‌ای در ابزارها و سیاست‌های مالی، تامین کند و از بروز شوک در زمان رونق یا طولانی‌شدن دوره رکود، جلوگیری کند.

تیم تحقیق در این مطالعه در نتایج خود تاکید کرده است: شناسایی رفتار منطقه‌ای 23 متغیر اثرگذار بر بازار مسکن شهر تهران، از سه زاویه قابل اهمیت است. بازار مسکن در همه دوره‌های گذشته به‌خصوص از ابتدای دهه 70 تا کنون که 4 سیکل کامل رکود-رونق را پشت‌سر گذاشته، یکی از مقاصد اصلی سرمایه‌گذاران بوده و در حوزه مصرفی نیز با ارزش‌ترین دارایی خانوارها و در عین حال گران‌ترین خرید طول عمر افراد محسوب می‌شود. این بازار از منظر اثرگذاری بخش مسکن به‌عنوان بخش پیشرو در رشد اقتصادی نیز قابل اهمیت است. زاویه سوم نیز که به نوعی در تعیین جهت دو زاویه اول موثر است،‌ به وضعیت حساس بازار مسکن کنونی و ضرورت مرزبندی بین شکل رونق قبلی و شکل رونق مورد انتظار در سال جاری، مربوط می‌شود. در این دوره،‌ عرضه در بازار مسکن تهران باید به شکلی اتفاق بیفتد که از یکسو نیاز مصرفی انباشته و بالقوه، جامعه هدف سرمایه‌گذاران قرار بگیرد و از سوی دیگر احتمال ورود عرضه‌های جدید به بازار خانه‌های خالی،‌ به صفر میل کند.

نتایج مطالعه در این بخش از تحقیق نشان می‌دهد: در شرایط فعلی، وضعیت و رفتار «23 متغیر» اثرگذار بر بازار ملک به گونه‌ای است که محله‌های واقع در «مناطق حداقلی» و «مناطق متوسط» شهر تهران می‌تواند در اولویت سرمایه‌گذاری‌های ساختمانی توسط سرمایه‌گذاران قرار بگیرد. در این 16 منطقه، افت نرخ بازدهی سرمایه‌گذاری به مراتب کمتر از سایر مناطق در دوره رکود است، ضمن آنکه با توجه تمرکز تقاضای مصرفی و سطح قیمت آپارتمان‌ها در این مناطق نسبت به 6 منطقه لوکس و همچنین با لحاظ جهت‌گیری تسهیلات بانکی ارزان‌قیمت برای ساخت و خرید در تهران به سمت مناطق حداقلی و متوسط، مشخص می‌شود: سرعت و توانایی بازگشت به رونق مسکن در این 16 منطقه بیش از مناطق یک،‌ 2، 3،‌ 5،‌ 6 و 22 است.

نحوه اثرگذاری «23 متغیر» بر قیمت مسکن و نرخ بازدهی ساختمانی در «منطقه یک» شهر تهران به‌عنوان نماینده «مناطق لوکس» پایتخت نشان می‌دهد از بین بازیگردانان اصلی بازار ملک، 4 متغیر «قیمت زمین، قیمت مصالح ساختمانی، تسهیلات مسکن و نرخ تورم»، زودتر از 19 متغیر منتخب دیگر، بر قیمت‌ مسکن تاثیر می‌گذارد. اثر این متغیرها حداکثر یک فصل پس از تغییر در کمیت، بر قیمت مسکن، قابل ردیابی می‌شود. سایر متغیرها،‌ با تاخیر زمانی 2 تا 10 فصلی، بر قیمت مسکن اثرگذار می‌شوند. به بیان دیگر سرعت اثرگذاری 19 متغیر دیگر، کمتر از 4 متغیر دارای اثرگذاری آنی است.

در منطقه یک تهران، همچنین «شدت اثرگذاری» 5 متغیر «تورم، تسهیلات مسکن، حجم نقدینگی، بازدهی بازار سکه و متوسط اجاره‌بها» بیش از 18 متغیر دیگر در گروه 23 متغیر منتخب است. شدت اثرگذاری به معنای وابستگی بیشتر رکود و رونق مسکن به این متغیرها است. به این ترتیب، از بین 23 متغیر با بیشترین اثرگذاری به لحاظ «سرعت و شدت» اثر بر قیمت مسکن، متغیرهای نرخ تورم و تسهیلات مسکن (عمدتا وام خرید)،‌ دو بازیگردان کلیدی بازار مسکن معرفی می‌شوند

۱۳۹۶/۳/۳۱

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جایگزین مسکن مهر

DSC_4971 copy

 جایگزین مسکن مهر آمد

 

امیر داداشی: پس از آثار منفی‌ که اجرای نادرست طرح مسکن مهر بر اقتصاد کشور گذاشت، دولت یازدهم با بهره‌گیری از تجارب بین‌المللی و مطالعات فراوان، از ابتدای سال گذشته طرح جدیدی را با عنوان تامین مسکن اقشار کم‌درآمد یا مسکن اجتماعی در دستور کار قرار داده که این طرح نیز مورد چالش و واکاوی فراوانی قرار گرفت. با این حال و پس از کش و قوس‌های فراوان، روز گذشته از سوی معاون اول رئیس‌جمهور، مصوبه هیات وزیران درباره چگونگی اجرای مسکن اجتماعی به وزارت راه و شهرسازی، وزارت رفاه، سازمان برنامه، بنیاد مسکن، وزارت کشور و بانک مرکزی ابلاغ شد.

س از آنکه دولت قبل برای خانه‌دار کردن قشر محروم و آسیب‌پذیر جامعه نتوانست موفق عمل کند و با اجرای طرح مسکن مهر فقط بر هزینه‌های دولت افزود، از ابتدای سال گذشته دولت یازدهم با اجرای اولین فازهای طرح مسکن اجتماعی تلاش کرد تا این بار به این شیوه با الگوبرداری از برنامه‌های کشورهای توسعه یافته دهک‌های پایین اقتصادی و اجتماعی کشور را صاحب خانه کند، اما باید توجه داشت که در کشورهای اروپایی مسکن دیگر به عنوان یک معضل شناخته نمی‌شود و آنها برای ضعیف‌ترین دهک جامعه که حداکثر ۵۰ هزار تا ۱۰۰ هزار نفر آنها با مشکل نداشتن مسکن دست و پنجه نرم می‌کنند، چنین چاره‌ای اندیشیده‌اند. حال در اقتصاد و جامعه ایران که محرومیت از مسکن به عنوان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها مطرح می‌شود، چگونه می‌توان از طریق اجرای طرح مسکن اجتماعی این مشکل را حل کرد. علاوه بر این، بسیاری از تحلیلگران اقتصادی مشکل اصلی حوزه مسکن را نبود تولید می‌دانند، در حالی که چنین طرح‌هایی نمی‌تواند مشکل تولید را به طور ریشه‌ای حل کند. به هر جهت باید اشاره داشت که طرح مسکن اجتماعی با اشراف بر نواقص و کاستی‌های مسکن مهر با ترکیب دو هدف مهم، قصد دارد اقشار کم‌درآمد را خانه‌دار کند. در این طرح با انتخاب بافت‌های فرسوده درون شهرها و تامین زمین مورد نیاز، ساماندهی بافت‌های فرسوده شهری به‌عنوان نخستین هدف در دستور کار قرار گرفته است و از سوی دیگر با ساخت مجتمع‌های مسکونی علاوه بر سکونت مالکان این خانه‌های قدیمی بخشی از متقاضیان کم‌درآمد مسکن در واحدهای ساخته شده جای می‌گیرند. طرح مسکن اجتماعی با نام «تامین مسکن اقشار کم ‌درآمد» که با تفاهم وزارت‌های راه و شهرسازی و تعاون، کار و رفاه اجتماعی نهایی شد، اسفند ۱۳۹۳با حضور اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهوری در شورای‌ عالی رفاه به تصویب رسید و اکنون وارد مرحله اجرایی شده است و در مصوبه اخیر هیات وزیران آمده است: اقداماتی که به آن اشاره خواهد شد با هدف حمایت دولت از تامین مسکن گروه‌های کم‌درآمد در دو قالب مسکن اجتماعی و مسکن حمایتی که تایید شده به مهر دفتر هیات دولت است، با مسئولیت اجرایی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی که دراین تصویبنامه بنیاد نامیده می‌شود، انجام می‌شود.

جزئیات مسکن اجتماعی ابلاغ شد

در بند الف این مصوبه به موضوع مسکن حمایتی در قالب کمک به ساخت و خرید مسکن ملکی و کمک بلاعوض اشاره شده است که بر اساس آن بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران موظف است نسبت به تعیین بانک عامل جهت تامین تسهیلات در سقف مبلغ اعلامی اقدام کند و استفاده از این تسهیلات برای خرید بناهای تا عمر بیست سال بلامانع است. همچنین در صورت وجود متقاضیان از گروه‌های کم‌درآمد موضوع جزء شش بند ب این تصویبنامه، برای خرید واحدهای مسکن مهر بدون متقاضی، به ازای هر واحد مسکونی هفت میلیون تومان کمک بلاعوض پرداخت می‌شود. در بند ب مصوبه هیات وزیران دولت به موضوع مسکن اجتماعی در قالب کمک به ساخت مسکن استیجاری، پرداخت کمک اجاره و وام قرض‌الحسنه اشاره شده است و بر اساس آن و به منظور کمک به ساخت مسکن استیجاری اولا به اشخاص حقیقی و حقوقی دارای زمین که تمایل به احداث واحدهای مسکونی استیجاری با نرخ‌های اجاره ترجیحی و در قالب توافق با بنیاد داشته باشند، به ازای هر واحد استیجاری تا دو برابر سقف تسهیلات جزء یک بند الف این تصویبنامه تسهیلات اعطا می‌شود. در ثانی وزارت راه و شهرسازی موظف است نسبت به تامین زمین در محدوده شهرها (دارای تاسیسات زیربنایی آب، برق و گاز) و یا شهرهای جدید برای ساخت واحد استیجاری از طریق واگذاری به سازندگانی که تمایل به ساخت مسکن ملکی- استیجاری با رعایت حداقل ۴۰ درصد اجاره‌ای دارند، اقدام کند. اداره واحدهای استیجاری، براساس هماهنگی با بنیاد به عهده سازندگان خواهد بود و کلیه واحدها اعم از ملکی و اجاره‌ای به سازندگان تعلق خواهد داشت. به واحدهای مشمول این بند، تسهیلات موضوع این تصویبنامه تعلق نمی‌گیرد. البته این بند تبصره‌هایی نیز دارد که باید به آنها اشاره داشت. تبصره اول گویای آن است که سازندگان موظف هستند واحدهای استیجاری را حداقل به مدت ۱۰ سال به متقاضیان معرفی شده واگذار کنند. در سند واحدهای استیجاری عنوان غیرقابل فروش و استیجاری به مدت معین درج خواهد شد. دومین تبصره بدین شرح است که وزارت راه و شهرسازی مجاز است نسبت به واگذاری زمین‌های در اختیار، به سازندگانی که اقدام به ساخت مسکن ملکی – استیجاری می‌کنند، اقدام نماید و تبصره آخر می‌گوید که وزارت راه و شهرسازی مجاز است واحدهای مسکن مهر بدون متقاضی را از طریق مزایده به بخش خصوصی که متمایل به تملک این واحد با رعایت نسبت این بند می‌باشند، واگذار نماید. علاوه بر موارد ذکرشده بند ب اشاره دارد که کمک هزینه اجاره خانوارهای کم‌درآمد موضوع جزء شش بند ب این تصویبنامه ماهانه به ترتیب تا دو میلیون  ریال برای شهرهای زیر ۵۰۰ هزار نفر و تا چهار میلیون ریال با افزایش سالانه ۱۰ درصد برای شهرهای بالای ۵۰۰ هزار نفر تعیین می‌شود که پس از تایید قرارداد اجاره در اختیار مالکان قرار داده می‌شود. خانوارهای شامل این بند تا پنج سال در صورت تایید ادامه وضعیت درآمدی توسط مراجع ذیربط، مجاز به استفاده ازاین کمک‌ هزینه هستند. در بخش دیگر این بند آمده است که وام قرض‌الحسنه ودیعه مسکن برای حمایت از خانوارهایی که توان بازپرداخت اقساط را دارند به ازای هر واحد ۷۵ میلیون ریال با بازپرداخت ۶۰ ماهه تعیین می‌شود. منابع لازم توسط سازمان برنامه و بودجه کشور و در قالب وجوه اداره شده در لوایح بودجه سنواتی، از طریق بانک عامل تعیین شده توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران تامین می‌شود. علاوه بر این، پرداخت پنج درصد از سود تسهیلات موضوع جزء یک بند الف و جزء یک بند ب این تصویبنامه برعهده متقاضی است و سازمان برنامه و بودجه کشور پرداخت مابه‌التفاوت تا سقف مصوب شورای پول و اعتبار را تضمین و تعهد می‌نماید. بر اساس بخش پنجم بند ب وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی موظف است با همکاری کمیته امداد امام خمینی(ره)، سازمان بهزیستی کشور، بنیاد و شهرداری‌ها نسبت به اولویت‌بندی و شناسایی گروه‌های هدف اقدام نماید. بر این اساس در معرفی متقاضیان لحاظ شرایطی که به آن اشاره می‌شود الزامی است: افراد سرپرست خانوارهای کم‌درآمد که خود و افراد تحت تکفل آنان از تاریخ ۱/۱/۱۳۹۰ فاقد واحد مسکونی با دوام یا وام مسکن بوده و از تاریخ ۲۲/۱۱/۱۳۵۷ از هیچ یک از امکانات دولتی یا امکانات نهادهای عمومی غیردولتی مربوط به تامین مسکن شامل زمین، واحد مسکونی و یا تسهیلات یارانه‌ای خرید و یا ساخت واحد مسکونی استفاده نکرده باشند. همچنین متقاضیان باید دارای حداقل پنج سال سابقه سکونت در شهر مورد تقاضا باشند. در رابطه با چگونگی تامین این طرح باید گفت که منابع مورد نیاز اجرای این تصویبنامه از محل منابع جزء دو بند ب ماده هفت قانون هدفمندکردن یارانه‌ها – مصوب ۱۳۸۸ – توسط سازمان برنامه و بودجه کشور تامین و در لوایح بودجه سنواتی پیش‌بینی و منظور می‌شود. در پایان هم اجرای این تصویبنامه از طریق مبادله موافقتنامه با سازمان برنامه و بودجه کشور برعهده بنیاد است. بنیاد باید در اجرا از ظرفیت‌های بخش خصوصی، انجمن خیرین مسکن‌ساز و دستگاه‌های اجرایی استانی حداکثر بهره‌برداری را به عمل آورد. بنیاد موظف است نسبت به تهیه بانک اطلاعات خانوارهای موضوع این تصویبنامه اقدام کند.

همه اقشار از معضل مسکن رنج می‌برند

گذشته از این بندها و لوایح همچنان بسیاری از تحلیلگران بر اجرای طرح مسکن اجتماعی انتقاد دارند. در این زمینه یکی از تحلیلگران حوزه مسکن به «آرمان» می‌گوید: باید توجه داشت که چنین طرح‌هایی در کشور ما قابل اجرا نیست، چرا که در ایران هنوز دهک‌های بالای درآمدی هم با معضل مسکن دست و پنجه نرم می‌کنند. بیت‌ا… ستاریان می‌افزاید: در کشوری که حاشیه‌نشینی بیداد می‌کند، چطور به فکر مسئولان اجرای طرحی به نام مسکن اجتماعی خطور می‌کند؟ آمارها نشان می‌دهد که ما در سال حدود پنج تا
شش درصد رشد حاشیه‌نشینی را تجربه می‌کنیم. این اقتصاددان همچنین می‌افزاید: واقعیت این است که امروزه بسیاری از افراد ۱۰۰ درصد حقوق یک ماه خود را بابت اجاره بهای خانه پرداخت می‌کنند و به همین جهت بسیاری از ایرانیان برای تامین معاش خود به انجام چند شغل مشغول شده‌اند. با تمام تفاوت‌هایی که این طرح با مسکن مهر دارد، اما باید اشاره داشت که آنها سرنوشت یکسانی خواهند داشت.

 

© کلیه حقوق برای شرکت عمران آبشار اسپادانا محفوظ است . - طراحی توسط مصطفی مولایی